Toen Ant-Man in 2015 in de zalen kwam – nog middenin de toenmalige Avengers-fase van het MCU – was het een van die minder bekende Marvel-projecten die tijd nodig zou hebben om te groeien binnen het bredere marketingbeleid (anders gezegd: nu niet meteen een Hulk of Captain America-figuur). Dat is in ieder geval aardig gelukt, want bijna een decennium later is de release van de derde film in deze specifieke zijfranchise een even grote lancering als Black Panther: Wakanda Forever en een film die niet alleen de nieuwe fase inluidt in het MCU, maar liefst ook de toch ietwat mindere (relatief gezien dan) resultaten van de vierde Thor-film moet doen vergeten, zeker op een moment dat de hegemonie van Marvek aan de kassa voor het eerst in lange tijd weer eens een beetje aangetast wordt door films als Top Gun: Maverick en Avatar: The Way of Water.
De Ant-Man-films hebben altijd kunnen rekenen op behoorlijk wat verzameld acteertalent (Michael Douglas, Michelle Pfeiffer, Evangeline Lilly, Paul Rudd), wat daarom nog niet wil zeggen dat ze kwalitatief gezien veel beter waren dan gelijk welke andere onpersoonlijke Marvel-worp. Wat wel altijd het geval was, was dat de Ant-Man films iets lichter van toon waren dan de opgeblazen pathos van bijvoorbeeld Avengers: Endgame, maar dat idee wordt hier resoluut naar het verleden verwezen: nu Scott en Hope de start van de vijfde fase op hun minuscule schouders moeten torsen, is het al hoogdravendheid wat de klok slaat, iets wat de personages zeker niet ten goede komt.
De verhaallijn voor Quantumania start van een relatieve tabula rasa (niemand lijkt goed te weten waar de vierde fase nu precies over ging) en brengt de helden terug naar de quantum realm waarover we – wat had u gedacht – een heel aantal zaken duidelijk nog niet wisten. Die zaken vallen allemaal te linken aan het (eenmaal aangesneden niet meer terug te draaien) multiversum waar de hele Marvel-saga op dit moment om draait. De onzin die op bepaalde momenten moet verzonnen worden om dat alles enige logica mee te geven is vreselijk, maar niet het ergste: die titel is voorbehouden voor de ondraaglijk flauwe humor die hier en daar moet proberen toch een barstje te genereren in de dodelijk ridicule sérieux van dit alles.
Scriptgewijs is het allemaal banaliteit troef dus, wat niet wegneemt dat er hier een kans lag om eindelijk nog eens een gevoel van verwondering en magie te brengen in de doodbloedende wereld van steeds maar weer dezelfde varianten op superheldendom (een paar grote uitzonderingen niet te na gesproken). Dit gaat over een universum dat bestaat onderliggend aan het onze (zoals de trailer gesneden op Elton Johns Beyond the Yellow Brick Road al duidelijk maakte) en zou dus een deur moeten of kunnen zijn naar opwindende ontdekkingen en overrompelende werelden. Helaas krijgen we niets van dat alles. Ter vergelijking: James Cameron haalt vaak The Wizard of Oz aan als zijn inspiratiebron voor het bouwen van onbekende werelden. Er kan heel veel argumentatie gevoerd worden over het feit dat Avatar bijlange geen Wizard of Oz is (is het ook niet) maar het minste wat je kan zeggen is dat Cameron digitale oorden creëert waar je nieuwsgierig naar bent of die in hun beste momenten dan toch enige magie bezitten en je je ogen doen uitkijken. En dat is het grote probleem van Ant-Man and The Wasp: Quantumania (en bij uitbreiding van de hele Marvel-stal op dit moment): er is geen gram magie te bespeuren. Alles ziet eruit en voelt als slechte afdankertjes van een fabriek in plastic speelgoed, een digitale gereedschapskist waar alleen nog zielloze dingen uitkomen. Wanneer een film als deze geen enkele scène bevat waarvan het spektakel ook maar een beetje indruk maakt, dan weet je dat het fout zit. En hier zit het grondig fout.
Nog een kleine nota als afsluiter: Ant-Man and The Wasp: Quantumania valt te bekijken in zowel 2 als 3D, maar de derde dimensie is de moeite niet waard. De film werd niet geconcipieerd voor 3D en pas nadat Avatar: The Way of Water de technologie opnieuw onder de aandacht bracht, verscheen de eerste trailer voor Quantumania in 3D in een poging een extra graantje mee te pikken.
Avatar valt ook onder Disney, dus aan de kassa zit het wel goed.
Helemaal correct, Disney heeft Fox gekocht (enfin 20th Century Studios) en hoewel deze nog gefinancierd werd voor die deal en met een paar andere partners, is het strikt genomen idd Disney revenue nu. Ik wou eigenlijk aangeven dat de Marvel hegemonie een beetje aangevreten wordt en heb ook zo aangepast – bedankt voor de opmerking, is helemaal terecht.