UFK-voorzitter Marc Bussens kroop andermaal in zijn pen als gastrecensent voor een stuk over de netflix-thriller Kate.
A new action star is born! Haar naam: Mary Elizabeth Winstead. Hoewel je wellicht niet onmiddellijk weet wie deze actrice precies is of een film kunt noemen waarin je ze aan het werk hebt gezien, is zij wel degelijk een bezige bij die met rasse schreden de ladder van bekendheid opklimt. Tot op heden was ze op het kleine scherm in de weer in series als Fargo, Braindead en Mercy Street. Op het zilveren doek was ze recent – een beetje onopvallend – te zien in de monsterfilm Abraham Lincoln: Vampire Hunter, 10, Cloverfield Lane en aan de zijde van Will Smith in Ang Lee’s futiele klonenprent Gemini Man.
Met haar wervelende hoofdrol in de Netflix-actieprent Kate heeft Hollywood in één klap een nieuwe stevige actieheldin in huis. Belangrijk en frappant is dat Winstead als centrale figuur in deze harde wraakfilm niet over metafysische krachten beschikt, niet in een spandex pak ronddartelt of geen onbedwingbare topspion is, maar een mens opgetrokken uit vlees en bloed. Meer zelfs, want in iedere scène zie je overduidelijk haar lichaam door een vergiftiging meedogenloos aftakelen. Desondanks alles blijft Kate toch loeihard overeind en slaagt ze er vastberaden in – zij het wel met wat extra medische injecties – om als stoere vechtmachine haar moorddadige missie te volbrengen. Geen toeval natuurlijk want Mary Elizabeth Winstead kroop ook al twee keer in de huid van Lucy, jawel de filmdochter van John McClane, dé onwillige doch viriele bink uit de Die Hard -franchise.
Kate is haar hele leven al een op en top professionele huurmoordenaar met een feilloze reputatie. Iedere opdracht voert ze minutieus uit – nog nooit maakte ze een fout. Tot grote genoegdoening natuurlijk van Varrick (een rol voor Woody Harrelson), haar innemende mentor en een van haar prominente opdrachtgevers. Op een dag wordt ze op pad gestuurd om een etterbak uit de Japanse onderwereld koud te maken. Een routineklus voor Kate. Ze heeft de linke Yakuza scherp in het vizier, maar wanneer ze de trekker van haar sluipschuttersgeweer wil overhalen, gaat er plotsklaps iets verkeerd waardoor ze het fatale schot mist. Na een adembenemende computergegenereerde nachtelijke straatrace doorheen de neon-verlichte straten van Tokyo, ramt ze enkele auto’s met haar bolide die vervolgens meermaals over de kop slaat. Wanneer ze zwaar toegetakeld haar ogen weer opent in een plaatselijke kliniek, verneemt ze dat ze is vergiftigd met het radioactieve en dodelijke Polonium-204. Kortom ze heeft nog precies 24 uur te leven en wraak te nemen op haar vijanden.
Die plotlijn vormt het begin van een wervelende en ‘aftakelende’ wedren annex zenuwslopende race tegen de tijd waarin Kate een onverwachte band vormt met Ani (een geestige rol voor nieuwkomer Miku Patricia Martineau), de eigenzinnige en rotverwende dochter van een van haar eerste slachtoffers.
Het is beslist niet moeilijk te achterhalen waar de bedenkers van Kate de mosterd hebben gehaald inzake verhaal, stijl, vormgeving, choreografie, belichting en geluid. Deze wraakfilm is een overduidelijke mix van John Wick en Crank, maar dan meer #metoo-bewust met een kloeke ‘feminiene-held-met ballen’ in de hoofdrol. De Frans-Amerikaanse regisseur Cedric Nicolas-Troyan (van onder andere Snow White and the Huntsman) harkt alle gekende clichés van het genre (vakkundig) bijeen wat meteen ook het verhaal bijzonder voorspelbaar maakt.
Dat laatste zal de fans van de hedendaagse actietrends zoals die ook al te vinden waren in Gunpowder Milkshake of The Hitman’s Wife’s Bodyguard (inclusief het wervelend surfen op de contemporaine hippe manga-popcultuur obligaat gedrenkt in een ‘campy’ Martin Parr-kleurenbad), zeker geen zorg wezen. Trouwens originaliteit is hier niet primordiaal. Het is voornamelijk te doen om een cocktail van om de oren fluitende kogels, rauwe afrekeningen, vechtscènes, harde knokpartijen, stuntwerk en gebruik van divers wapentuig. Dat is precies wat Kate serveert. Winstead zet zich meteen op de kaart als een actrice die mag plaatsnemen op het ereschavotje van actrices die zich ‘omschoolden’ tot actie-heldinnen zoals Charlize Theron (Atomic Blonde), Kate Beckinsale (Jolt) en Jessica Chastain (Ava, The 355).
