Of hoe een groep het momentum opzoekt: alle bandleden schuiven hun overige projecten opzij – zoals Agnew de comedy – om te zien hoe ver het met Diablo Blvd. kan gaan. En aan Follow The Deadlights te horen is dat verdomd ver. Dit is black fuel in de tank van de Belgische metalwereld.
Of hoe een groep dat momentum meteen ook grijpt: met Sony is er support van een groter label, hun eerste Diablofest in Trix raakte zowaar uitverkocht en de plaatsen op stevige affiches van metalfestivals de komende maanden worden ingenomen. Het mag duidelijk zijn: er beweegt wat door Follow The Deadlights. Een plaat die zo bulkt van ambitie zoals we veel te zelden horen in onze contreien. Het knappe van de plaat zit ’m erin dat de band zijn geluid niet nodeloos verbreedt om dat breder publiek eindelijk te bereiken, maar gewoon verdiept. Alles aan Follow The Deadlights gaat drie stappen verder dan de vorige twee albums.
De drums klinken luider, de riffs snoeiender, de melodieën catchier, de songs ingenieuzer, de zang van Agnew een pak rijker – inclusief grunts. Het zweet gutst van de plaat. En bovenal klinkt de plaat een pak vettiger, te danken aan mixers Jay Ruston en Paul Logus die platen van Anthrax en Stone Sour opblinkten. Het straffe openingsnummer “Beyond The Veil” klinkt alsof Bob Rock achter de knoppen zat. The Black Album is met z’n mix van hard rock en metal én met z’n klank geen vergezochte referentie voor Follow The Deadlights. De vergelijkingen met Danzig kunnen de kast in.
Meer dan ooit trekt Diablo Blvd. ongebonden de metalkaart, en het is meteen troef. Referenties als Type O Negative (single en titelnummer “Follow The Deadlights”, “We Are Legion”), Megadeth (“Get Up 9”) en zelfs Mastodon en Faith No More (koningsnummer “Fear Is Not The Enemy”) duiken op. Centraal staan de drums van Kris Martens die loeihard in de Brusselse ICP Studio’s werden opgenomen. De overige bandleden dienden zich naar dat enorme geluid te schikken en dwongen elkaar hun comfort zone te verlaten. Daardoor overstijgt het geheel de delen.
Bovenal heeft Diablo Blvd. in de traditie van bands als Iron Maiden en Black Sabbath geen schrik van grote melodieën: “Son Of Cain” wordt zo met een vleeshaak in uw brein geplant, “We Are Legion” knipoogt in al z’n bochtigheid met sérieux naar de foute hardrock uit de jaren tachtig. Deze band durft, en consolideert daarmee zijn sound, die verrassend gevarieerd en toch gebald klinkt. Dat heeft Diablo dan weer gemeen met Volbeat, nog zo’n band die verre invloeden (country, rockabilly) niet schuwt om z’n arenametal een eigen smoel te geven.
En een eigen smoel heeft Diablo Blvd. finaal gekregen met deze plaat. Follow The Deadlights is een ambitieuze plaat die bovenal die ambities meteen rechtvaardigt. De ijzersterke livereputatie was er al, de perfecte plaat om die ook buiten ons land neer te poten is er nu ook. Dit is wat er gebeurt als Diablo Blvd. er na tien jaar als zijproject vol voor gaat. Dat belooft.
