Travis rockt weer. Na debuut Good Feeling leek het Schotse drietal de elektrische gitaar nochtans te hebben afgezworen: er volgden vier albums die een melodisch en licht geluid deelden. Ode To J. Smith klinkt opnieuw steviger, maar eiste daarvoor een zware tol.
Bruisende single "Something Anything" voorspelde het al: de elektrische gitaar neemt de fakkel over van de akoestische. Een verregaande verandering voor een groep die sinds The Man Who een geluid zo zacht als een donsdeken huldigde. Hun kenmerkende weefsel van levendige gitaarakkoorden en kabbelende drums werd verwelkomd in menige huiskamer en nieuwe softrockbandjes — waaronder het groepje van Chris Martin — inspireerden er hun eigen sound op.
De muziekpers liep echter nooit warm voor de zachte melancholische sound van Travis, terwijl de catchy melodieën en prachtige harmonieën van 12 Memories en The Boy With No Name toch van een groot songschrijverstalent getuigden. Van dit talent evenwel weinig spoor op Ode To J. Smith: een rommelig en moeizaam klinkend album.
"Chinese Blues", opgebouwd rond een swingend gitaarlijntje, en titelsong "J. Smith" — met onheilspellend koortje op het einde — klinken verrassend, maar blijken na meerdere luisterbeurten slechts weinig extra’s om het lijf te hebben. Ook de rustigere songs — nochtans zoiets als een "thuismatch" voor Travis — zijn veeleer week dan ontroerend: "Broken Mirror" en "Last Words" maken een verveelde indruk.
In lichtpuntje "Quite Free", een sprankelende melodische song, klinkt Fran Healy echter wel zoals we hem de voorbije jaren hebben leren kennen. "I’d like to be free", zingt hij met een hoge falsetstem: breekbare oprechtheid die op dit album te vaak ontbreekt.
Met Ode To J. Smith lijkt Travis de muziekpers die hen al jaren als te soft afdeed te willen overtuigen. Dat leverde een album op dat inderdaad van kracht getuigt, maar weinig plaats laat voor de finesse en gevoeligheid die Travis karakteriseert. Ode To J. Smith is het resultaat van een groep die denkt iets te moeten bewijzen, terwijl dat eigenlijk nooit het geval was.
