Voor groepen die het hoogtepunt van hun succes kenden in de jaren
negentig is het altijd een uitdaging om jaren later nieuwe albums
te gaan promoten en toch nog het publiek te plezieren. Manic Street
Preachers deden dat met verve deze zomer op Pukkelpop, Oasis zal
ongetwijfeld hetzelfde doen volgende maand in Vorst Nationaal. Maar
wat deed Travis in de Ancienne Belgique?
Wel, eerst lieten ze het podium nog even over aan The
Alexandria Quartet. Het betreft hier vier vanuit Londen
opererende Noren die tot dusver nog enkel in eigen land een plaatje
uitgebracht hebben. We kunnen amper wachten op hun internationale
doorbraak, want deze band heeft heel veel in zijn mars. De
Scandinaviërs weten wat een sterke melodie is en brengen hun
nummers met veel overgave. Vooral ‘The Darkside of the Moon’ is een
werkelijk uitstekende song, maar we genoten eveneens van onder meer
‘Into the Light’ en ‘Tonight’. Bescheiden zijn de jongens ook, want
het kleine aantal cd’s dat ze meegebracht hadden, toonde niet
bepaald aan dat ze een grote interesse voor hun muziek verwacht
hadden.
Toen we Julie Andrews’ ‘do re mi’ hoorden weergalmen, wisten we dat
het tijd was voor Travis. De Schotten hebben een
nieuwe plaat uit, een zesde studioalbum met als titel ‘Ode to J.
Smith’. Uiteraard mocht dat in de verf gezet worden: Travis speelde
naast de nieuwe singles ook ‘Chinese Blues’, het rockende ‘J.
Smith’ en ‘Before You Were Young’ met een voor de Glaswegians
opvallend dramatisch refrein. Travis wordt meestal vooral aanzien
als een singlesband en het deed de mannen zichtbaar deugd dat ook
het andere materiaal van op de nieuwe cd warm onthaald werd.
Het moet echter wel gezegd worden, Fran Healy en de zijnen hebben
een speciale gave om topsingle na topsingle te schrijven. Een
verbluffend overzicht van al het moois dat ze sinds hun eerste
album (‘Good Feeling’ uit 1997) op ons afgevuurd hebben, vormde dan
ook de rode draad van het optreden in de AB.
We kregen songs te horen uit de hele carrière van de band. Dat ging
dus van de iets ruigere sound van ‘Good Feeling’ (met ‘All I Want
to Do Is Rock’), over het zachtere geluid van ‘The Man Who’
(‘Writing to Reach You’, ‘Driftwood’, ‘Turn’), de hits van ‘The
Invisible Band’ (‘Sing’, ‘Side’, ‘Flowers in the Window’) en het
ietwat duistere ‘12 Memories‘ (‘Re-offender’, ‘Love Will Come
Through’) tot het poppy ‘The Boy
With No Name‘ (‘Selfish Jean’ met de Iggy Pop-intro, ‘Closer’)
en de knappe singles van de nieuwe plaat (‘Song to Self’,
‘Something Anything’).
Een indrukwekkende setlist, dus. Die wist bij het publiek alleszins
veel ontzag af te dwingen, wat resulteerde in een mooi contact
tussen band en toeschouwers. Het publiek zong mee, klapte uitbundig
en amuseerde zich duidelijk. Dat straalde af op de band, want Fran
en co leken hun geluk niet op te kunnen, wat alleen nog maar meer
sympathie onder de fans opwekte.
Travis weet ook als geen ander hoe te entertainen. Fran Healy liep
enthousiast rond over het podium en waagde zich zelfs even in het
publiek, terwijl gitarist Andy Dunlop de versterkers en al wat er
nog in zijn buurt stond beklom.
Onder luide aanmoedigingen kwam Travis een tweede keer op voor de
bisnummers. We kregen er drie voorgeschoteld, waarvan het eerste
nummer een leuke cover van Katy Perry’s ‘I Kissed a Girl’ was.
Daarna volgden publiekslieveling ‘Why Does It Always Rain on Me?’
en het luidkeels meegezongen ‘Flowers in the Window’. De lyrics
“It’s such a lovely day and I’m glad you feel the same”
waren plots toepasselijker dan ooit.
Naast het publiek warm te maken voor de nieuwe cd, heeft Travis dus
vooral respect afgedwongen met een schitterend overzicht van hun
hele carrière. Zonder de voorraad aan sterke nummers helemaal uit
te moeten putten (met andere toppers zoals ‘Beautiful Occupation’,
‘Walking in the Sun’, ‘U16 Girls’, ‘Coming Around’, ‘Tied to the
90’s’, ‘More than Us’, ‘Happy’ en ‘The Distance’ had de band gerust
nog een dik half uur langer kunnen doorgaan) hebben de Schotten het
publiek – en zichzelf zichtbaar ook – een geweldige avond
geschonken. Travis in de AB was voor ondergetekende het laatste
concert van het jaar, en als afsluiter kon dit wel tellen. De
eindejaarslijstjes zeker waard!
