Eigen beheer, 2007
Het zijn zware tijden voor Koning Albert. In plaats van zich
engagementsloos te kunnen wentelen in zijn ceremoniële functie
zoals zijn zoons, krijgt onze vorst de ene emmerende politicus na
de andere over de vloer. Tijdens hun relaas over het politieke
gekrakeel dwalen zijn gedachten af naar the good old days,
tijden waarin hij de frigide spinnenwebben van Fabiola en Paola van
zich af kon scheuren met de motorfiets en hij ongestoord z’n royale
zaad kon verspreiden. Nu gaat de man enkel nog ter ledikant met de
steeds duidelijker afgetekende contouren van Parkinson en heimwee
naar vroeger. Toch lijken ’s mans besognes slechts klein bier in
vergelijking met de hartverscheurende pijn die Kingdom over zijn
rijk uitschreeuwt. Beiden kijken van op hun eenzame troon dan wel
uit over een kapot land, maar de hopeloosheid van dit triumviraat
klinkt nog een pak intenser. Kingdom is geboren uit de
post-apocalyptische ruïnes die Amen Ra al heeft teweeggebracht in
de Belgische underground. Na de kerk van Ra scheppen Colin Van
Eeckhout, Vincent Tetaert en Matthieu Van De Kerckhove (3/5 van de
Kortrijkse sludge-band) nu een vervloekt koninkrijk dat als een
universeel Mordor ten prooi is gevallen aan duisternis en leed.
Deze demo met drie nummers is alvast een hypnotiserend volkslied
van een onverwoestbaar erts dat elke voetbalarena tot stilzwijgen
kan dwingen.
Dat het koninkrijk van dit trio weinig gelijkenissen vertoont met
mythische plaatsen van blinkend goud als El Dorado, wordt van bij
de openingsminuten van ‘Cendre’ al duidelijk. We schuifelen niet
door vruchtbare akkers en bloeiende boomgaarden, maar verschroeien
onze zolen aan een zwartgeblakerde grond die de wrede erfenis
draagt van vele oorlogen en onheilig wapengekletter.
Een minutenlange monotone drone sluipt als gifgas uit de
luidsprekers en het lijkt wel alsof je als luisteraar aan een
vergevorderde vorm van tinnitus lijdt, waarbij enkel de laagste
frequenties kunnen worden waargenomen. In de gevormde mist bereidt
Kingdom een vleesverbrandende aanval voor en na het voorbereidende
werk van een ingetogen baslijn barst de hel los. Van Eeckhout
schreeuwt naar de goede Amen Ra-traditie zijn luchtpijp rauw
terwijl Tetaert en Van De Kerckhove er flink de pas in zetten met
respectievelijk donderende tomslagen en maalstromen van
laaggestemde gitaarpartijen. Hun aanval voelt aan als het trappen
op een landmijn, waarna de creepy drone je weer meezuigt naar de
volgende fase van de nachtmerrie. De sfeerschepping wordt in dit
nummer dan wel iets te lang uitgesponnen, maar het blijft een
onheilspellende trip naar de aardkern die weinigen onberoerd zal
laten.
Met Amen Ra deelt Kingdom een neerslachtige, afwisselend
introspectieve en ongenadig hard uithalende sound waartegen de
christelijke sacramenten geen verhaal hebben. Alleen zijn de
nummers van dit uitgebeende triumviraat nog een pak trager en
logger dan hun toongezette nachtmerries/duiveluitdrijvingen bij
Amen Ra. Luister maar naar het imposante ‘Throne’, een song die op
de Myspace van de band al velen over de grens van hun
verdoemde rijk getrokken heeft. Van Eeckhout laat zijn verschroeide
stembanden helen met een normale zangstem, maar de man gedraagt
zich allesbehalve als een praalzieke Lodewijk XIV. Zijn vocalen
fungeren eerder als de fatalistische klaagzangen van een verdoemde
schaduwkoning. “I have lived on my throne/For ages casting in
stones”, zingt de man ingehouden terwijl elke cimbaal- en
gitaaraanslag aanvoelt als een rotsblok dat jouw kant wordt uit
gekatapulteerd.
Tussen deze twee mokerslagen wordt ‘Wiech’ gewurmd, het kortste
nummer van deze demo, maar de song wordt geenszins geplet tussen de
betonnen muren van ‘Cendre’ en ‘Throne’. De song fungeert eerder
als korte instrumental die de wurggreep even lost, hoewel de
gitaarmuur ook hier zelfs met de grootste stormram niet gesloopt
kan worden. Het mag duidelijk zijn: ontsnappen uit dit vervloekte
koninkrijk is een taak die zelfs Orpheus niet tot een goed einde
zou kunnen brengen. Want of je nu omkijkt of niet, de klanken van
Kingdom zijn laaggestemde sirenengezangen waar niks tegen te
beginnen valt.
Met slechts drie nummers schept Kingdom een intrigerend en
confronterend verhaal dat vele bands zelfs niet op een full-cd
kunnen bewerkstelligen. De tocht mag dan kort zijn, de lugubere
legering van intensiteit en huiveringwekkende dreiging is er niet
minder om. Van Eeckhout, Tetaert en Van De Kerckhove preken niet
meer alleen in de kerk van Ra, maar ze roeren zich vanaf nu ook in
een aanpalend koninkrijk dat zich niet leent tot snoepreisjes, maar
het epicentrum vormt van hun zwartgallige creativiteit. Kingdom
laat zich niet annexeren en we zijn dan ook benieuwd naar het
vervolg op deze demo!
http://www.myspace.com/kingdomcomes
