Spreek uit als: Lucky Fonz de derde of zo u wil als Lucky Fonz the third. Zijn echte naam is in ieder geval Otto Fons Wichers en met Life Is Short brengt hij zijn tweede album uit. Wederom smullen geblazen voor de liefhebbers van eigenzinnige singer-songwriters.
Lucky Fonz III’s eerste titelloze plaat was alleen nog te bestellen via zijn eigen website en bij een select aantal platenzaken in Nederland. Maar zijn triomf in de Grote Prijs van Nederland — categorie singer-songwriter — bracht alles in een redelijke stroomversnelling. Hoewel, lang niet alle Nederlanders nu liggen aan zijn voeten, daarvoor is muzieksmaak iets te beroerd. Als lid van het Amsterdamse songwritersgilde speelde hij in bruine kroegen en bij studentenverenigingen. Toen ging hij een tijdje in Schotland rondhangen om aldaar met de folk in aanraking te komen en tot het besef te komen dat een goed liedje vaak niet meer nodig heeft dan alleen een gitaar of een piano.
Lucky Fonz maakt kleine liedjes, die hij met zijn uiterst breekbare, maar enorm kenmerkende stem ten gehore brengt. Zowel qua muziek als zang houdt hij ergens het midden tussen Bob Dylan, Conor Oberst en vooral ook Will Oldham. Melancholisch tot in de toppen van je tenen, zoals “Draw Me A River” of het meesterlijke “The Island” en soms ook ongeremd in de soort van honky tonkwals “Around The Backdoor”.
Bij Lucky Fonz is het simpel: ofwel sluit je hem in de armen vanaf de eerste noot ofwel is je eerste kennismaking meteen ook je laatste. Bij diegene die tot het eerste groep behoren, kan hij dan ook niets meer fout doen en worden de wat melige uitstapjes “All My Days” of het eerder genoemde “Around The Backdoor” al snel vergeven. De sympathie die doorklinkt in al zijn liedjes werkt aanstekelijk en is meteen ook zijn belangrijkste kracht, in combinatie met de kleine en liefst zo mistroostig mogelijk gezongen liedjes.
Wat Life Is Short vooral sterk maakt, is de eigenzinnigheid die het album uit alle poriën uitstraalt. Lucky Fonz doet geen concessies aan commerciële doelstellingen, nog steeds niet, ook niet wanneer het album uitkomt bij een platenmaatschappij. Hij begeleidt zichzelf meestal op piano of gitaar en soms op beide, sporadisch wordt daar wat ander instrumentarium aan toegevoegd. De melodieën zijn simpel, maar doeltreffend, waardoor een bandbezetting of grootser geluid alleen maar afbreuk zou doen aan de liedjes zelf.
Dromerige teksten, die vaak observerend verhalen over het leven in de stad, maar vooral ook zijn eigen zoektocht naar de perfecte vrouw of het perfecte leven. Zijn studie Engels helpt hem er waarschijnlijk bij dat zijn Engelstalige teksten vertrouwd klinken en nergens gekunsteld overkomen. “In the holiest of places, you’ll find the loniest of man and after seven years of observation you find out that you are one of them” uit “Seven Years Of Observation” is zo’n mooie overpeinzing.
“From The Mountain” is een op typische Amerikaanse folkleest geschoeid liedje in de traditie van Woody Guthrie en Bob Dylan, compleet met mondharp en al. Lucky Fonz kent zijn klassiekers en hoewel zijn stem af en toe doet denken aan Will Oldham of Conor Oberst is hij minder avontuurlijk dan beide, de liedjes blijven bij Lucky Fonz bijna altijd klein. Hoe dan ook bewijst Lucky Fonz III met Life Is Short dat hij een der meest eigenzinnige songwritertalenten van de Lage Landen is. Ook voor Belgen, die al veel muzikale ellende vanuit Nederland op zich af hebben zien komen, moet Lucky Fonz een verademing zijn.
