Frappant: in het logboek op de officiële Sharko-site haalt gitarist Teuk Henri stevig uit naar Studio Brussel. "De single "Motels" is te duister voor StuBru om overdag te spelen. Qué?? Zijn ze daar doof? Seniel? Hebben ze een pik op ons?" Het zegt minstens zo veel over de ambities van Sharko als over onze geliefde staatszender.
Nog in die context is het overigens bepaald ironisch te noemen dat Sharko al een jaar of vijf voet aan de grond heeft in verschillende Europese landen en dat ze in Wallonië samen met Ghinzu en Girls in Hawaii vrijwel een Heilige Drievuldigheid uitmaken. Maar in Vlaanderen wil het dus vooralsnog niet lukken. "Kan er mij iermand vertellen wat het probleem is?", vraagt Henri ook nog, daaromtrent.
Een specifiek probleem is moeilijk aan te duiden, maar een belangrijke bedenking kan wel gemaakt worden: het geluid van dit Brusselse drietal klinkt, ook op deze vierde plaat, nog steeds erg on-Vlaams. Er zijn geen wetenschappelijke studies voor nodig om te besluiten dat de Franstalige popgroepen in ons land een ander geluid hebben dan de Vlaamse, en wat dat geluid precies anders maakt, is vaak niet makkelijk te benoemen. Feit is d´t het anders is en dat het niét over beter of slechter gaat.
Sharko klinkt minder rechtlijnig dan de Vlaming het misschien van zijn favoriete plaatselijke bands gewoon is. Broeierige rock, weemoedige slepers en springerige pop staan op deze plaat broederlijk naast elkaar. En ook al is het resultaat van de nummers afzonderlijk niet altijd even straf, de variatie aan stijlen geeft wel aan dat Sharko zich niet in een vakje laat stoppen.
Een nadrukkelijk drumpatroon vormt de ruggengraat en broeierige gitaren mogen de song naar een heerlijke climax stuwen: "Sweet Protection" is met verve het beste nummer van de plaat en staat nu al ongeduldig te springen om de volgende single te mogen zijn. "Motels" klinkt qua sfeer inderdaad wat duister, ook al betreft het voor het overige een uitstekende groovy popsong. Aan de tekst krijgen wij kop noch staart, maar of de gemiddelde StuBru-medewerker zo naar een mooie heldere tekst snakt, durven wij al eens te betwijfelen — fergalicious nog aan toe!
Nee, moesten ze nu met "Trip" als single zijn afgekomen, was het nog enigszins begrijpelijk geweest om woorden als ’duister’ in de mond te nemen. Want hoewel ook "Trip" bovenal gewoon een snedige song is, heeft het nummer een randje dat niet in de eerste de beste dagprogrammering thuishoort. De urgentie die van deze song uitgaat, bewijst dat Sharko ook complexloos zou kunnen rocken, mochten ze daar zin in hebben. In "Rock 1" bewijzen ze dat uiteindelijk ook.
Nog mooi zijn "Love Is A Bug", een trage wals die zo onder een zwart-witfilm uit de jaren stillekes kan worden gemonteerd; "No More I Give Up", ideaal om na het ontwaken uw turnoefeningen bij op te voeren en het zomerse, ons naar de Mexicaanse costa’s en palma’s verwijzende "Skish Hee, I’m Gonna Make It".
Twee suckers ontsieren deze plaat een klein beetje en weerhouden ons ervan al té enthousiast te worden. "I Need Someone" doet het met strijkers en benadert nog het meest het kladwerkje van een emotionele puber en zijn rijmelarijen; afsluiter "No Contest" is op zijn beurt jammerlijk onnodig en laat een late blaam op een, voor het overige, goede plaat. In veel gevallen is "lalala" als tekst tussendoor wel eens leuk, maar in dit nummer is het een lange lijdensweg naar het einde.
Afsluitend nog een stukje blog van eind augustus: "Single in september, album in oktober. Als Vlaanderen nu niet volgt…". Ze verdienen het wel met deze plaat, maar Sharko’s toekomst in Vlaamse cd-spelers lijkt er voorlopig nog steeds niet echt indrukwekkend uit te zien. Waarom niet eens aan Eurosong deelnemen, heren?
Sharko speelt op 26 januari 2007 in de AB, op 27 januari op De Nachten in Antwerpen en op 31 januari in de Vooruit in Gent.
