Kwam Nick Oliveri de laatste jaren vooral onder de aandacht omwille van zijn breuk met Queens Of The Stone Age en gewelddadige uitspattingen tijdens eindeloos lijkende tournees van Mondo Generator, dan staat de man er nu terug met datgeen waarmee hij zijn sporen verdiende: eersteklas no-nonsens punkmetal waar menig Hell’s Angel verschrikt voor op de loop gaat.
Voor hele generaties was een loeiende sirene het signaal dat het einde van de wereld aangebroken was: wanneer het meest angstaanjagende aller geluiden weerklonk, zou het kwestie van minuten zijn voor alles van de kaart geveegd zou worden. Dead Planet: SonicSlowMotionTrails, de derde volwaardige plaat van Mondo Generator, begint met een gillende sirene en de drie kwartier die volgen zijn best te omschrijven als de muzikale versie van een inferno. De opener van de plaat heet niet toevallig "Like A Bomb" en als frontman Oliveri zijn keelgat in dat nummer opentrekt, krijg je een idee van hoe het er tijdens de apocalyps aan toe zal gaan.
Voor dit nieuwe album verzamelde Oliveri een verse groep muzikanten rond zich, wat ongetwijfeld de verandering van de naam in Nick Oliveri And The Mondo Generator, althans voor een deel, verklaart. Door zijn eigen naam aan de groepsnaam te koppelen, kan de man bijvoorbeeld voorkomen dat hij nogmaals, zoals tijdens een tournee door Duitsland in 2004, uit zijn eigen band gegooid wordt. Hoewel hij op dat gebied een zekere reputatie heeft — naast gedwongen vertrekken uit Kyuss en Queens Of The Stone Age werd Oliveri ooit zelfs uit The Dwarves gegooid wegens too fucked up, wat overigens klinkt als de paus die te katholiek zou zijn — moet Oliveri daar genoeg van gehad hebben: Mondo Generator was immers zijn geesteskind. De man is de fundering van de band, de verdere bezetting van de groep bepaalt doorgaans slechts hoe de accenten liggen op een nieuwe Mondo Generator-plaat. Was debuut Cocaine Rodeo nog een veredeld Kyuss-album, waar per song een ander deel van de woestijnkliek kwam opdraven, dan zat het met opvolger A Drug Problem That Never Existed pas echt goed: Oliveri had zichzelf dank zij een stabiele band muzikaal overtroffen en bewees met dat album dat hij meer was dan een even baldadige als luidruchtige bassist.
Hoge verwachtingen dus voor dit album en we kunnen meteen melden dat die net niet helemaal ingelost worden: daarvoor was A Drug Problem een te grote klepper. Dat maakt van Dead Planet echter geen slechte plaat, verre van zelfs. Mondo Generator steekt nog steeds met kop en schouders boven de overgrote meerderheid van de andere rechttoe rechtaan metalpunkbandjes uit. Bij momenten klinkt de band zo retestrak dat je, niet gehinderd door enige kennis ter zake, onmiddellijk zelf een drumstel zou willen kopen. Met songs als "Lie Detector", "Mental Hell" en de single "I Never Sleep" laat Mondo Generator horen dat de oeuvres van Mötorhead en Ramones voor hen net zo belangrijk zijn als eten en drinken voor ieder ander mens. Wie zulke vergelijkingen kan scoren zonder van plagiaat beschuldigd te worden, verdient het al opgehemeld te worden.
De enige echte minpunten op Dead Planet zijn de herhalingen van "So High" en "Take Me Away", twee songs die, zij het onder iets andere titels, reeds te vinden waren op vorige platen van Mondo Generator en die, om onduidelijke redenen, zonder noemenswaardig van vorm veranderd te zijn op deze plaat opnieuw hun opwachting maken. Maar los daarvan is deze derde Mondo Generator een dijk van een plaat die iedereen die een stevige portie gitaargeweld wel weet te waarderen, niet mag missen.
