Met Echoes Of Zoo komt muzikale globetrotter Nathan Daems met een nieuw project op de proppen. Een bommetje van energie, zo kan je Echoes Of Zoo misschien nog het makkelijkst omschrijven.
Als je de bands bekijkt waarin saxofonist Nathan Daems actief is (of was) dan kom je ondertussen aan een hele lijst. Bands waarin hij vaak op zoek ging naar muziek uit verre streken: Indië (Ragini Trio), Ethiopië (Black Flower), Turkije (Karsilama Quintet), de Balkan (Bazaar d’Orient), Colombia (Maguaré). In al die bands – en nog wel wat andere die we hier gemakshalve even overslaan – toonde Daems dat hij een muzikant is die er niet voor terugdeinst om zich gulzig aan totaal verschillende muziektradities te laven. Een gewoonte die hij met zijn nieuwste project Echoes Of Zoo gewoon voortzet.
De drie muzikanten waarop Daems deze keer een beroep doet hebben alleen reeds hun sporen verdiend in de vaderlandse jazz. Gitarist Bart Vervaeck is actief bij het Gentse Compro Oro, nog zo’n band die de inspiratie ver buiten de Westerse muziektraditie gaat zoeken. Bassist Lieven Van Pée is dan weer lid van De Beren Gieren. De minst bekende naam is die van drummer Falk Schrauwen (Bruno Vansina Quintet), maar ook die heeft een voorliefde voor exotische muziek. Zo ging hij zich na zijn studies aan het conservatorium van Rotterdam een tijd ter plaatse verdiepen in de Braziliaanse muziek.
Met zulke muzikanten hoeft het dan ook niet te verwonderen dat Breakout jazz serveert waar de adrenaline doorheen stroomt. De exotische invloeden zijn er in overvloed aanwezig, van Afrikaanse invloeden (“Dance Around Bullets”) tot het Midden-Oosten (“Monkey Burns Lab”). Vanaf opener “Breakout” laat de band er geen gras over groeien: opzwepende sax, stuwende drums. Het zit er allemaal in. Want het mag duidelijk zijn: Echoes Of Zoo is als een wilde beestenboel. Soms beginnen ze rustig, zoals in “Bull Blood Boiling” met een rustig, golvende gitaarpartij van Vervaeck, maar langzaam begint de gitaar meer te snijden, en laat Daems z’n sax briesen.
Hoewel het kwartet regelmatig de teugels laat vieren en in overdrive gaat – zoals bijvoorbeeld op het toepasselijk getitelde “Adrenaline Run” – kent Daems de waarde van een onweerstaanbare melodie, die genereus over het album uitgestrooid worden. Misschien lijkt het af en toe alsof de band zich wat te dicht blijft aanschuren tegen een vooraf bepaalde formule, maar dat is spijkers op laag water zoeken, want nergens zakt het niveau weg.
Net zoals Sons Of Kemet – een vergelijking die even voor de hand liggend als terecht is – serveert Echoes Of Zoo een geluid dat uitermate geschikt is voor een zwoel zomers feestje. Nu is het enkel te hopen dat de vaccinatie eindelijk op kruissnelheid geraakt zodat we het deze zomer kunnen vaststellen of de band hun swingende sound ook naar het podium weet te vertalen. Al zijn we daar eigenlijk wel relatief gerust in.