Denk aan een impressionistisch sneeuwlandschap à la De Saedeleer, waar klanken en melodieën langs lege bomenkruinen ruisen. Zo klinkt “This (Is What I Wanted To Tell You)”, de nieuwe plaat van Lambchop. De wereld is altijd wat stiller als het gesneeuwd heeft.
Op deze plaat bevestigt de band zijn voortrekkersrol in de wereld van de alternatieve countrymuziek. Er wordt gespeeld met verschillende genres, zoals hiphop, ambient, pop en country, en nieuwe technieken. De vocoder die we twee jaar geleden leerden kennen, is nog steeds van de partij. Maar meer nog dan op “FLOTUS” uit 2016 leggen Wagner en co tapijten van sounds en sferen. Ze trekken de kaart van intimiteit en introduceren trompet en mondharmonica. Matthew McCaughan, producer en drummer van Bon Hiver, schreef mee aan een groot deel van de nummers – ‘a huge influence on the new direction’, zeggen ze bij Lambchop zelf. De band experimenteert in deze plaat ook met freejazzinvloeden: stotterende ritmes, brabbelende blazers en ongrijpbare harmonieën doen je hier en daar ongemakkelijk voelen.
De piano klinkt ijl, de bas sober, de drums erg elektronisch. ‘Michael Jackson just informed me/That Santa Claus is coming to town’ (uit “The new isn’t so you anymore”), zingt Wagner terwijl Charlie McCoy zich klaarmaakt om wat kleur aan het eerste nummer toe te voegen. De countrylegende uit Nashville op mondharmonica speelde destijds samen met Elvis, Perry Como, Johnny Cash en Paul Simon. Zijn bijdrage is haast iconisch. Het maakt de start van het album alvast een pak menselijker.
Want de weg die Lambchop drie jaar geleden insloeg, is er een die meer aandacht van de luisteraar vraagt. De nummers zijn complexer geworden en de (ingetogen) melodieën zitten vaak verscholen achter de alternerende ritmes en uitgesponnen geluidsgolven. “The lasting last of you” rust op zware pianoakkoorden en baadt in een vreemd soort dansbare dreiging. Wagner zingt alsof niemand het mag horen, maar tegelijkertijd swingt de bas en de drumpartij lijkt gestolen uit de soulperiode, jaren 70 (denk aan Bill Withers’ “Ain’t no sunshine”). Een goeie portie melancholie maakt het af.
Pas een goed stuk over de helft van de playlist breekt het album echt open, met “The december-ish you”. Een dartele baslijn voert het nummer langs ‘drumclaps’ en een pianist die geen noot te veel speelt. Op de meest subtiele manier slaagt Lambchop erin om dit nummer dansbaar te maken. Knap gedaan.
“This (Is What I Wanted To Tell You)” is een roes die traag toeslaat. Ook al staat het veraf van hun vroegere werk; de sound is op en top ‘Lambchop’. Het duurt misschien iets langer dan voorheen maar je geraakt beslist ingehaald door deze soundtrack bij een winterlandschap. De moeite waard? Jazeker, maar weet dat-ie eigenwijs is dus geef ‘m wat tijd.
Je kan Kurt Wagner en de zijnen aan het werk zien op 28 april in de Botanique in Brussel.