Om eens heel oneerbiedig te zijn: op zijn nieuwe plaat brengt Lambchop meer van hetzelfde. Nogmaals. Aan de andere kant: dat betekent weer een klein uur wondermooie luisterliedjes.
Lambchop. De tijd dat de band rond Kurt Wagner hoge toppen scheerde, ligt ondertussen alweer een decennium achter ons. Jammer eigenlijk, want hoe ouder hij wordt, hoe beter Wagner past bij de muziek die hij brengt. Maar het heeft niet mogen zijn. Een concert in het Koninklijk Circus bij het begin van vorige winter vond plaats voor een zaal die beangstigend leeg bleef.
Nu was dat weliswaar tijdens een week met krankzinnig veel concerten in elke denkbare concertzaal in het land, maar toch. Als Lambchop voor een live-uitvoering van Is A Woman het publiek niet meer kan lokken, dan schort er iets. Vraag is of met Mr. M verandering tot de mogelijkheden behoort.
Het materiaal dat op deze nieuwe plaat te vinden is, is bloedmooi, laat dat duidelijk zijn. Maar na zowat een dozijn platen, is de lust om meer van hetzelfde te horen stilaan tanende. Het vergt een stap die vroeger ondenkbaar leek, toen een nieuwe Lambchop op het nodige enthousiasme onthaald werd. Ingetogen enthousiasme weliswaar, maar toch, enthousiasme.
Dat valt vandaag bijna nergens te bespeuren, tenzij een flard van een seconde, wanneer bij het begin van "Gone Tomorrow" foutief de link gelegd wordt met "National Talk Like A Pirate Day". Dit is echter andere koek. "Gone Today" begint weliswaar wondermooi en toont een fraaie kant van Lambchop, maar net wanneer het tijd is om af te ronden, verzandt het nummer in een psychedelisch cocktaildeuntje, een muzikale mengvorm waar weinig tot geen vraag naar was.
Mogelijk is die kritiek te hard. Want hoe je het ook draait of keert, de elf nummers op Mr. M zijn pareltjes die je stil krijgen. Vooral "Nice Without Mercy" is in staat haren rechtop te doen staan. Bovendien is er het Vic Chessnutt-aspect. Die iets meer dan twee jaar geleden overleden muzikant stond dicht bij Wagner en Lambchop en is aanwezig op deze plaat.
Dat net die plaat dan niet als de meest geïnspireerde overkomt, is niet minder dan jammer. Stiekem groeit dan ook de hoop dat de inrukken die Mr. M nalaat slechts tijdelijk zijn, dat de plaat zijn ware schoonheid weldra openbaart en binnen enkele jaren als een topper in het oeuvre van Lambchop bekend staat. Een mens kan alleen maar van het beste dromen.
