De vruchtbare potgrond genaamd de Belgische jazz blijft vooralsnog een muzikale hoorn des overvloeds. Zo verscheen onlangs het debuutalbum van Mòs Ensemble, uitlaatklep van bassist Kobe Boon, die deze zevenkoppige eenheid langs weelderig gelaagde en breed uitwaaiende oorden stuurt.
Boon is momenteel misschien nog het meest bekend als bassist bij Steiger, maar is een van die muzikanten die elk vrij moment wil vullen met muziek en er maar projecten bij blijft nemen. Onlangs ook nog in de weer met Kreis en intussen ongetwijfeld alweer aan het broeden op andere dingen. Maar eerst Mòs Ensemble, een niet zo alledaagse combinatie van instrumenten, met naast anker en componist Boon ook nog drummer Simon Raman (Steiger), rietblazers Benjamin Hermans (Kreis) en Ambroos De Schepper (Kosmo Sound), gitarist Artan Buleshkaj (momenteel vooral druk bezig met HAST) en zangeressen Astrid Creve (Kosmo Sound) en Marta del Grandi (Marta Rosa). Limbs kwam er na succesvolle crowdfunding en laat meteen horen dat Boon het beginnersstadium intussen al lang voorbij is.
Je krijgt immers een band te horen die er goed in slaagt om uiteenlopende invloeden en geluiden bij elkaar te brengen in een weelderige cocktail die inzet op een brede dynamiek en heen en weer slingert tussen statige jazz met een brede grandeur, hedendaagse muziek en hier en daar de directe kracht van een rock-‘n-rollband. De ene keer worden die elementen mooi afgewisseld, de andere krijg je ze allemaal op een hoop. Dat had potentieel kunnen leiden tot een overambitieuze stamppot van goede intenties, maar wordt hier goed gedoseerd en gecontroleerd. Zo legt het ensemble meteen een fraai parcours af in het eerste kwartier, met het krappe titelnummer in de kop dat met een etherisch-getinte aanzet van golven meteen duidelijk maakt dat je niet te maken hebt met een doorsnee jazzplaat.
“Steve” introduceert vervolgens een vrijage van rieten, waarna de band even in zichzelf terugplooit, meer contemplatief terrein opzoekt, met zwierige kamermuziek die doorkruist worden door die twee sirenestemmen. Nog meer kleur en temperament in “Kakkerlakje”, een stuk met een triviale titel, maar een grote ambitie. Prikkende stemmen en blazers druppelen binnen in een bui van klanken, met de flair van een hedendaagse Zorn-compositie, om vervolgens met rock te gaan flirten. Buleshkaj knijpt een kronkelende solo uit de snaren die even wat herinnert aan het werk van Nels Cline op een rollende ondergrond, met een ritmesectie die richting seventies rock knikt (Bushman’s Revenge is ook nooit veraf), maar dan moet het beste nog komen, met een sopraansaxsolo van De Schepper, die start in gaaf-meditatieve oorden, maar gaandeweg steeds meer tumult binnensmokkelt en expressiever om zich heen wentelt met een rauwe intensiteit.
In “Trees” zorgen de bezwerende stemmen voor een pingpongspel van poëzie, tot het gezelschap hier toewerkt naar een combinatie van jazz, rock en kamermziek die uitpakt met het soort bombast die soms ook passeert bij verwante bands als Nordmann, HAST en Steiger. Een heel album van dit zou kunnen uitmonden tot een iets te pompeus gedoe, maar dat hebben Boon & co. begrepen, want met “Kaminfeuer” wordt het evenwicht bewaard, door een rustpunt te voorzien dat lonkt naar Noordelijke regionen, om uiteindelijk toch bij een nieuwe extase te belanden. De ruim bemeten bassolo die “My Town” op gang brengt, zorgt uiteindelijk voor de processiegang die als een constante de focus behoudt, met de stemmen die de rol van staccato blazersaccenten lijken over te nemen (al duikt er ook een lekker ronkende baritonsaxsolo op) en in “Crescent Shades” voor een sacraal-getinte slottoets zorgen.
Tel dat allemaal bij elkaar op en je hebt een statement dat genremuurtjes ontwijkt, geen schrik heeft om hoog te mikken en zowel collectief als individueel sterke performances oplevert. Limbs is een veelkleurige, expressieve plaat en beschikt vooral over een luid kloppend hart, en dat is altijd iets waarmee je voorkomt dat je ongemerkt opgaat in een stroom van releases zoals we die vandaag kennen.
Luisteren en bestellen (digitaal/cd/lp) kan via Bandcamp.
