Black Bombaim w/ Isaiah Mitchell, Rodrigo Amado & Shela :: Live At Casazul

82816077

Psychedelische jams, die moet je live beleven en niet beluisteren in een luie zetel, vraag het maar aan de Deadheads. Dit is nu eenmaal het spul van de fysieke ervaring, waarbij de klank, uitweidingen en eindeloos repetitieve ritmes je transporteren naar de buitenste zones van de melkweg. Het Portugese trio Black Bombaim is intussen goed op weg om een naam te worden in het psychedelische uiteinde van de stonermuziek, en deze release laat vrij goed horen waarom, ondanks de uitzonderlijke omstandigheden.

Waarom uitzonderlijk? Deze opname van op het Milhões de Festa 2014, in Barcelos, thuisstad van de band, is eigenlijk een publieksopname en niet, zoals dat normaal gaat bij live albums, van de mixing desk. Dat betekent in vele gevallen dat je te maken krijgt met een bootleg van inferieure kwaliteit, maar dat valt hier goed mee. Het is allemaal wat minder productioneel hoogstand, klaar en evenwichtig als een reguliere release (hun vorige, Far Out, was bijvoorbeeld een voorbeeld van een album met een knoert van een sound), en de live-sfeer (en in de aanloop ook het getetter) hangen in de lucht, maar het staat de luisterbeleving niet in de weg.

Een andere reden waarom band, gasten (gitarist Isaiah Mitchell, saxofonist Rodrigo Amado en toetsenist Shela) en publiek dit concert niet licht zullen vergeten, is omdat het werd stilgelegd door de politie, die na een tijd blijkbaar genoeg had van deze instrumentale herrie en er niet beter op wist dan de gitaarkabel van Mitchell uit de versterker te trekken. Maar dat deden ze blijkbaar net op het juiste moment, want de resterende 41 minuten (waarvan de laatste 18 op Youtube staan) pasten perfect op een schijf vinyl, die onlangs als aandenken aan het bijzondere optreden uitgebracht werd.

Verrassingen vallen er niet te rapen voor wie een beetje vertrouwd is met de band. Gitarist Ricardo Miranda, bassist Tojo Rodrigues en drummer Paulo Gonçalves hebben hun draai intussen wel gevonden en beheersen die combinatie van psychedelische en spacey daverrock intussen tot in de puntjes. Om het allemaal wat uitdagend te houden, nodigen ze regelmatig goed volk uit voor hun concerten en releases. Zo was Amado er ook al bij op hun vorige, en was de samenwerking met het Earthless-opperhoofd ook slechts een kwestie van tijd.

Het begint allemaal erg open en gezapig, met een piemelende aanloop vol gitaargekringel, gloeiende synth en ruisende cimbalen die even doen denken aan de epische jams van The Grateful Dead. Maar snel zorgt Rodrigues voor de nodige houvast en is het zestal vertrokken voor een jam waarin de ritmische patronen steeds goed zijn voor vloeiende knipmesbewegingen. Amado voegt lange lijnen en scheurende interventies toe, terwijl Shela de groepssound vooral aandikt. Het draait duidelijk, en ondanks de individuele talenten, niet om egotripperij. Het collectief staat centraal. Al is het onvermijdelijk dat de details verloren gaan op de momenten dat het pedaal helemaal wordt ingedrukt.

De stukken vloeien naadloos in elkaar over, en zeker zodra de rollende groove van “Africa II” opduikt, ergens na een minuut of tien, is de groep vertrokken voor een kosmische trip met eindeloze vergezichten en een aaneenrijging van muzikale bergen en dalen. De exotische draai van de ritmesectie hint even richting vroege Santana, maar het gitaarwerk blijft ergens in de zone tussen Jerry Garcia, Eddie Hazel en de wazige stonertraditie. Krachtig en bij momenten best wel intens, maar doorgaans ook wel een stuk abstracter en meer open dan, pakweg, de jams van Earthless, waarin de blues, rockriffs en snarenheroïek net iets sterker in de verf gezet worden.

Kortom: een coherente trip die ondanks enkele kanttekeningen – een niet geheel ideale sound en een wat abrupt slot – wel voor de volledige duur weet te boeien en vooral uitgelezen kost is voor zij die graag uithangen aan het stoneruiteinde van de psychedelische muziek, of de psychedelische vleugel van de stonerrock, zo u wil.

Het album verscheen digitaal, op een beperkte vinyloplage (500 ex. ‘orange/black swirl’) en een nog beperktere cd-oplage. Niet te lang aarzelen, dus.

7
http://blackbombaim.com/
https://www.facebook.com/blackbombaim/
Lovers & Lollypops
Cardinal Fuzz

verwant

Rodrigo Amado’s The Bridge

3 november 2022Jazzfest, Berlin

Freejazzfestival Saarbrücken

2 oktober 2021Saarbrücken

Het concert van Luís Lopes’ Humanization 4tet dat gepland...

Rodrigo Amado, Joe McPhee, Kent Kessler, Chris Corsano :: Let The Free Be Men

Met deze nieuwe release van Rodrigo Amado’s This Is...

Luís Lopes Humanization 4tet :: Believe, Believe

Kwamen de eerste drie albums van dit transatlantische kwartet...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in