Mark Lanegan Band :: Blues Funeral

Na acht jaar wachten brengt Mark Lanegan opnieuw een plaat onder eigen naam uit. De avonturen die de man in de jaren sinds Bubblegum beleefde, zorgen voor een injectie van de meest uiteenlopende stijlen. Blues Funeral is daarmee de meest avontuurlijke plaat van Lanegan geworden.

Als er één rockbiografie is waar we naar uitkijken, dan die van Mark Lanegan. Het levensverhaal van de man kan op bepaalde vlakken tippen aan dat van Keith Richards, doorspekt met een flinke portie grunge –of onder welk hokje u Screaming Trees ook wil onderbrengen–, akoestische, in min of meerdere mate op blues geïnspireerde soloplaten, kleine en grote gastbijdragen aan album van uiteenlopende artiesten, gaande van Queens Of The Stone Age, over Soulsavers, langs Creature With The Atom Brain tot Isobel Campbell en Twilight Singers.

Op een kleine dertig jaar bouwde Lanegan op die manier een muzkale reputatie op om u tegen te zeggen. En nu, acht jaar nadat onder de noemer Mark Lanegan Band voor het eerst een full-cd verscheen, ligt Blues Funeral in de winkel, een (wat had u gedacht) donker vervolg waarmee — hier komt de verrassing — Lanegan zijn muzikale horizon nog wat verder opentrekt.

Dat zou ook een beetje gemakzuchtig zijn om na al die jaren met een voorspelbaar vervolg op de proppen te komen. Al zijn er, gelukkig misschien, enkele ankerpunten in de plaat voorzien, die maken dat Blues Funeral nu ook weer geen sprong in het diepe duister is. Opener “The Gravedigger’s Song”, bijvoorbeeld, waarop de Mark Lanegan Band als vanouds het scheurende gitaargeweld van stal haalt.

Daarna is Blues Funeral echter een grote legpuzzel van de meest uiteenlopende invloeden die, op wonderlijke wijze, toch tot een passend geheel gesmeed worden. Met dank aan de karakteristieke stem van Lanegan, die zowat in staat moet zijn water en vuur te verzoenen. De man roept in “Bleeding Bloody Water” immers herinneringen op aan de religieuze momenten die hij bij Soulsavers beleefde. “St. Louis Elegy” pikt aan bij The Twilight Singers, terwijl “Deep Black Vanishing Train” en “Riot In My House” respectievelijk zo van “Field Songs” en “Bubblegum” afkomstig hadden kunnen zijn.

Het meest in het oog springend is Lanegan op deze plaat echter wanneer hij de synthesizers vrij spel geeft. In “Tiny Grain Of Truth” gebeurt dat nog doorspekt met gitaarfeedback en in “Harborview Hospital” zijn eveneens Twilight Singers-invloeden waar te nemen. Het verst, én meest indrukwekkend, drijft Lanegan de vernieuwing echter door op “Ode To Sad Disco”, een -jawel- ode aan Keli Hlodverssons “Sad Disco”, waarin beats en gitaarlicks samensmelten tot een nachtelijk tafereel dat het midden houdt tussen treurnis en euforie.

Na ruim een kwarteeuw platen maken, lijkt Mark Lanegan steeds sterker te worden in zijn vak. Hoeveel van zijn generatiegenoten uit het noordwesten van de VS kunnen vandaag zeggen dat ze, net zoals Lanegan, nieuwe muzikale avonturen niet geschuwd hebben én op die nieuwe paden voor vuurwerk hebben gezorgd? Meer zelfs: vandaag lijkt Mark Lanegan scherper te staan dan ooit en met Blues Funeral heeft hij de muzikale lat van 2012 bijzonder hoog gelegd.

Op 2 en 3 maart staat Mark Lanegan Band, samen met Creature With The Atom Brain, in Trix. Beide concerten zijn uitverkocht.

http://www.marklanegan.com
http://www.marklanegan.com
4AD/Beggars Banquet

verwant

The Afghan Whigs :: How Do You Burn?

‘Keep low expectations and life gets pretty good', wist...

Mark Lanegan :: Grey Goes Black

De bom dat Mark Lanegan plots overleden is, kwam...

Make Christmas Great Again: essentiële kerstmuziekjes

Geef toe: meestal zijn ze uw aandacht niet waard,...

Mark Lanegan :: Sing Backwards and Weep

Weinig artiesten van de late twintigste, vroege eenentwintigste eeuw...

Mark Lanegan :: Straight Songs Of Sorrow

Samen met zijn memoires brengt Mark Lanegan Straight Songs...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in