Spinvis :: Tot Ziens, Justine Keller

Hij is een man van vijftig met een sigaret en hij heeft een buitenaardse stof in z’n bloed. Kan niet anders. Hoe verklaar je anders het fenomeen Spinvis?

Het blijft fascinerend, hoe makkelijk Erik “Spinvis” De Jong op plaat met de meest doordeweekse zinnen de diepste waarheden aanboort. Hij zingt poëzie, in die melodieus sputterende halfzinnen van hem. En even fascinerend is het om te zien hoe die schijnbaar achteloos creërende artiest tijdens interviews verandert in een schooljongen die telkens weer dezelfde spreekbeurt aframmelt — niet dat we het hem kwalijk nemen want welke popmuzikant doet dat niet?

Zo kwam het dat we in vier verschillende publicaties vier keer konden lezen dat Tot Ziens, Justine Keller over de verliefdheid op de verliefdheid gaat. En dat Spinvis een half jaar gestopt is met alcohol drinken. En dat hij de taalvondsten uit z’n teksten heeft gebonjourd, zodat de verhalen zelf beter tot hun recht zouden komen.

Maar weet u, eigenlijk verschilt Tot Ziens, Justine Keller helemaal niet zo veel van zijn vorig werk als u misschien wel zou verwachten. Ja, hier en daar betaalt iemand een biertje of staat er een fles whisky op de rand van het bad, maar verder doet Spinvis bovenal hetzelfde wat hij al tien jaar doet: steengoede songs maken die een kinderlijke naïviteit koppelen aan een diep kolkende onderstroom van melancholie. Dat klinkt dan bijvoorbeeld zo:

“heel langzaam raak ik alles hier kwijt / de film die zo bijzonder zou zijn / het zei me helemaal niks, ik weet niet eens hoe die heet / vond jij ook, absoluut / als je erbij was geweest”

Het is een raadsel hoe hij het doet, met een paar gestamelde zinnen een nochtans gezonde, volwassen man van bijna vijfentwintig tot de rand van tranen brengen. Met “De Grote Zon” bijvoorbeeld, een nummer waar Spinvis al sinds 2009 aan schaaft (misschien heeft u het in een vorige versie gehoord op zijn Kamermuziektournee) maar dat in deze vorm, met een spaarzame Spaanse gitaar en invallende bas, van het beste is dat hij ooit gemaakt heeft. Een rijtje waar het troostende en verfrissend relativerende “Heel Goed Nieuws” overigens ook zo in past.

“dat de zon en alle sterren zijn gelogen en niet echt / en wat zo vreselijk belangrijk was, wordt uitgewist en opgezegd”

Maar de absolute uitschieter, dat is “Club Insomnia”. Een surrealistische song over existentiële maar o zo alledaagse eenzaamheid die een vriendschappelijke arm slaat om de schouders van spoken word en een dikke vijf minuten lang onverstoorbaar voortjakkert op een koortsige, beklemmende groove. Nog maar net losgelaten op het grote publiek heeft “Club Insomnia” het nu al geschopt tot het absolute hoogtepunt van de live set van Spinvis — u moet het eens meegemaakt hebben. De paranoia die er vuistdik gutst, is in feite dezelfde paranoia die vroeger van “Lotus Europa” al zo’n memorabel nummer maakte, maar dan tot in de perfectie op punt gesteld.

“hij was niet bang, alleen voor medelijden dan / voor medelijden wel, dan was hij liever dood”

Zulke echo’s naar vroeger werk weerklinken overigens wel vaker op deze plaat: de gebiedende wijs in “Kom Terug” knipoogt sterk naar de titeltrack van Dagen Van Gras, Dagen Van Stro. En in “Ronnie Knipt Z’n Haar” keert Spinvis terug naar de Ronnie die op zijn naamloze debuut naar huis ging — mooi, dat wel, maar niet zo memorabel als de nummers die we hierboven al aanhaalden, op dat ene zinnetje na misschien.

“maar Ronnie, Ronnie hoe / de maan is niet van zilver en je kunt er niet naartoe”

Hadden we overigens al gezegd dat de graphic novel die u voor een luttele zeven euro extra bij het album krijgt, de moeite waard is? Hanco Kolk (“mijn goeie vriend”, dixit Spinvis) illustreerde er in zijn eigen nu eens kolkende dan weer verstilde stijl de liedjesteksten nog voor hij de nummers zelf te horen gekregen had. Dat levert in het geval van onder andere “Overvecht”, “Oostende” en “We Vieren Het Toch” erg interessante kortverhaaltjes op die smaken naar veel meer.

Verrast deze derde Spinvis of is hij zo radicaal anders dan wat we van hem gewoon zijn? Nee, en gelukkig maar. Tot Ziens, Justine Keller is exact wat we ervan verwacht hadden: topkwaliteit van een artiest die in ons taalgebied zijn gelijke niet kent. En zo is het goed.

Spinvis trekt in december en januari door Vlaanderen en doet o.a. Leuven, Antwerpen, Gent en Brugge aan. De volledige lijst van speeldata vind je op z’n site.

http://www.spinvis.nl
http://www.spinvis.nl
Excelsior Recordings

verwant

Spinvis

13 december 2023Het Depot, Leuven

Driewerf hoera, want Nederlands zanger en eigenaardig natuurverschijnsel Spinvis...

Best OF: kerstdeuntjes, deel 3

Geef toe: meestal zijn ze uw aandacht niet waard,...

De 20 beste platen van 2020

Als er een god bestaat, dan was hij in...

Spinvis :: 7.6.9.6.

Het is moeilijk om platen die deze weken verschijnen...

Het beste van Pukkelpop volgens enola (1998 – 2018)

Voor een laatste keer vloeken deze zomer. Nog één...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Brihang

28 maart 2024De Roma, Borgerhout

REWATCH: Battlestar Galactica (2004-2009)

Tijd om na vijfentwintig jaar ‘Golden Age Of Television’...

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in