De cover ziet er opnieuw uit alsof hij door een erg fantasierijke vijfjarige gemaakt werd. De plaat zelf opent met buitenaards klinkende stemmetjes die “We are born” declameren, gevolgd door joelende kinderen. Sia lijkt tegenwoordig vooral erg speels uit de hoek te komen. Op We Are Born hoeft u dan ook geen Grote Ernst te verwachten.
Al twee weken kampeert Sia’s nieuwste hier in de cd-speler. Op zonnige dagen vormde We Are Born de perfecte zomersoundtrack, maar ook nu de zon het wat laat afweten, weet Australië’s schattigste zangeres (sorry, Kylie) perfect hoe ze ons humeur moet opkrikken. De cocktail van stevige beats, goed opgebouwde songs en Sia’s nog steeds erg aangename stem is onweerstaanbaar zomers.
We Are Born lijkt maar één doel te hebben: de mensen vrolijk maken. Ongegeneerd uitbundige liedjes volgen elkaar in sneltempo op. Daarmee slaat Sia nieuwe wegen in, want haar vorige platen mikten toch wat meer op diepgaande emoties en tristesse. Maar u hoort van ons geen slecht woord over Sia’s trip naar happy land, want ook al is We Are Born een luchtig zomerplaatje, het is een goed luchtig zomerplaatje. En Sia heeft al bewezen dat ze ook muziek kan maken die ontroert, dus is er geen reden om te vrezen dat ze dat hierna plots niet meer zou kunnen.
De songs op We Are Born zijn gemaakt om meteen aan te slaan. Zowel opener “The Fight”, “Clap Your Hands” als “Stop Trying” bijten zich al snel vast in het geheugen. Het leven lijkt wel een groot muziekfeest. Een paar noten en niemand kan nog nors kijken. “Be Good To Me” is wat minder uitbundig en zorgt voor een goede afwisseling, maar met het handgeklap in “Bring Night” wordt er weer volop gefeest. Zelfs trieste verhalen worden vakkundig tot vrolijke zomerliedjes omgevormd, luister maar naar “Hurting Me Now”.
Helaas zakt het daarna een beetje in elkaar. “Cloud” is vlees noch vis en “I’m In Here” lijkt zich tussen al die ongeremde vrolijkheid niet helemaal thuis te voelen. De muzikale effectjes in “The Co-Dependent” hebben we aan het begin van de plaat al een keertje gehoord maar dit nummer mist de hook die de openingsnummers deed schitteren. Gelukkig eindigt Sia met klasse, met een cover van Madonna, godbetert. “Oh Father” werd gestript van het goedkope, jaren ’80 ademende arrangement, waardoor er plots een heel ander nummer naar voren komt dat zeer geschikt blijkt voor Sia’s stemtimbre.
Mindere momenten of niet, met We Are Born in de cd-speler gaan de vogels fluiten, de krekels vrolijk tsjirpen en de mensen glimlachen. Sia presenteert een schijfje dat efficiënter is dan prozac. De kans bestaat dat deze plaat uiteindelijk gaat vervelen, maar zolang dat pas tegen de herfst gebeurt, hebben wij er vrede mee.
