In het leven, maar vooral in de liefde geldt de regel uit “Enjoy The Silence” van Depeche Mode: “Vows are spoken to be broken”. Een afdoende pleister tegen hartenpijn blijkt het levenslustige album Wild Young Hearts van Noisettes te zijn.
Het Londense trio Shingai Shoniwa (zang en bas), Dan Smith (gitaar) en Jamie Morrison (drums) is een te koesteren juweeltje in de indiewereld. Na het nog wat richtingloze debuut What’s The Time Mr. Wolf?, een aanstekelijke mix van funk, garage rock, gospel, punk, pop, soul en jazz, worden op Wild Young Hearts commerciëlere paden ingeslagen, en het is een meesterzet geworden. Noisettes, met als grootste troef de 28-jarige charismatische frontvrouw van Zimbabwaanse afkomst Shingai Shoniwa, tovert een rocksound die heel soulvol aandoet uit haar hoed, waarbij de briljante stem van Shoniwa, vol karakter en warmte, grotendeels de sturende kracht achter de dartele en toegankelijke Noisettes-songs is. Deze band zou voor Phil Spector — hij groet u trouwens vanuit Corcoran State Prison — gefundenes Fressen geweest zijn.
De plaat opent mistroostig met het wondermooie, akoestische “Sometimes”. Het nummer baadt in universeel pathos maar Shoniwa weet, begeleid door een intimistische gitaar en bijna onhoorbare drums, haar existentiële angsten in optimisme om te buigen: “Sometimes we start over/and go solo/no metaphors/are needed from/this time onwards/in this song.” Het klinkt alsof de liefde in al haar facetten voor de zwarte parel geen geheimen meer heeft. U bent een onmens als u bij het horen van deze song niet week wordt.
“Don’t Upset The Rhythm” wordt voortgestuwd door een hemelse Moloko-vibe waarbij de adjectieven “funky”, “zwierig”, “onweerstaanbaar” en “koortsachtig” zich naar voren dringen en ook het zomerse “Wild Young Hearts” is tijdloos: het klinkt als ware Lily Allen in een swingend sixties deuntje beland en dit inclusief een punky gitaar, een achtergrondkoortje, la, la, la’s, handgeklap en een opgewekte piano.
Het melancholische “24 Hours” is een hoogstandje van songschrijverij: een kortstondige romance waaiert uit tot indringende bestaansvragen. “How blue it can seem that life is not what it should be,” zingt Shoniwa en je voelt: ze meent het. “Every Now And Then” heeft u meteen door zijn droefgeestigheid bij het nekvel en de bezielde zang van de songregel “When I’m down, down, down” weet erin te hakken. Het nummer maakt ook duidelijk waarom Noisettes de gedoodverfde kandidaat voor de titelsong van de volgende Bondprent zou moeten zijn.
De morsige gitaren en dolgedraaide synths — Yeah Yeah Yeahs kijkt goedkeurend vanaf de zijlijn toe — mogen weer van stal in “Beat Of My Heart” dat subliem is in zijn speelsheid,en het minimalistische “Atticus” is, opgeblinkt door de moorddadig mooie stem van onze favoriete nachtegaal, een bekoorlijke serenade.
Soulgevoel te over in “Never Forget You”: Shoniwa croont als de besten en het staat buiten kijf dat Motown Records haar bij The Supremes had ingelijfd. De song zou in een rechtvaardige wereld evergreenstatus moeten verwerven en we verwedden er drie maandsalarissen op dat Amy Winehouse pisnijdig werd toen ze deze track voor het eerst te horen kreeg. In geen velden en wegen is er trouwens filler te bespeuren: “So Complicated” jaagt u, met bijhorend kristalhelder gitaarspel, als de wiedeweerga de dansvloer op en op het sprankelende “Saturday Night” worden we koud gepakt door de epische melodie en de volmaakte percussie van drummer Morisson.
Het verwerkingsproces van een verloren gegane liefde wordt getoonzet in de dromerige ballad “Cheap Kicks” die speels begint maar gaandeweg dreigender wordt. Shoniwa’s stem, afwisselend zacht en slagvaardig, dient als troostend deken dat rond de vergankelijkheid van de liefde wordt gewikkeld. De lyrics doen aan alsof W. B. Yeats vrouwelijk en lid van een rockformatie geworden is, aldus een Brits recensent, en we kunnen hem enkel bijtreden: “So now you loathe me, you’ve gone to the dark side / And I’m in somebody’s arms to keep you off my mind”.
Wild Young Hearts is een heerlijk frisse en avontuurlijke plaat met onwrikbare hooks waarin een platgeslagen maar ook hunkerend hart verscholen zit. Het album weet te ontsnappen aan hedendaags overwoekerend cynisme maar laat u vooral, en we schrijven dit zonder new age te willen klinken, meeslepen door de oprechte emotionele energie waarmee dit schijfje uitpakt. De teksten bulken van de liefdessmart maar de muziek zelf is lichtvoetig en optimistisch en blaakt van levensvreugde. De plaat geeft daardoor een rijpe levensattitude prijs die behendig om de wispelturigheid van Dame Fortuna weet te slalommen.
Ldvd is van alle tijden: miljoenen liedjes bezingen het, wetenschappers en wijsgeren breken er al eeuwen hun hoofd over, Catullus (Odi et Amo) leed eraan, en Goethes Werther en de veel te vroeg van ons heengegane Yasmine stierven aan een geknakt hart. Dokter John geeft u graag volgend advies: een paar uurtjes per dag naar dit album luisteren en stapsgewijs zal er weer een jong en wild hart in uw gebroken gemoed bonken. Onze gedachten en ons eigen bloedend hart gaan vol ongeveinsde genegenheid uit naar D. uit G. en C. uit E. Littekens kunnen mooi zijn.
