Nop, dit is niet het studiovervolg op †. A Cross The Universe is het resultaat van de Amerikaanse tournee die Justice eerder dit jaar ondernam. Naast een opzwepende liveplaat gunt het duo ons een blik achter de schermen in een even hilarische als verbijsterende documentaire.
Het ijzer smeden wanneer het heet is, dat is wat Justice de laatste jaren doet. Het duo, onderhand uitgegroeid tot hét paradepaardje van het Ed Banger-label, is immers alomtegenwoordig. Vorig jaar verscheen met † een loeier van een debuutplaat waarmee het tweetal na een stevige draaitafelreputatie ook als creatief talent hoge ogen gooide. † sloeg in als een bom en zorgde ervoor dat de stroom awards die de richting van het duo uitkwam niet de kans kreeg tot stilstand te komen, tot afgunst van Kanye West.
Bovendien lijkt Justice zowat permanent op tournee, zoals aandachtige festivalgangers vast opgemerkt hebben. Het resultaat van een deel van die arbeid is te vinden op A Cross The Universe, een soortement dubbelalbum dat afgelopen voorjaar opgenomen werd tijdens het doorkruisen van Noord-Amerika.
Het eerste schijfje bevat een documentaire over deze Amerikaanse tournee, gedraaid door Romain Gavras, die eerder al tekende voor de controversiële video van “Stress”. De film die de man hier aflevert, is niet minder indrukwekkend dan de van geweld overlopende clip. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Part Of The Weekend Never Dies wordt hier niemand voor de camera geplaatst om het onderwerp te becommentariëren. Gavras’ camera is, bijna letterlijk, een fly on the wall die de waanzin van het tourleven registreert.
Niet de meest originele opzet, maar gezien de hoeveelheid freaks en fanatiekelingen die door het beeld passeren wel de best mogelijke aanpak. Zo heeft de chauffeur van de tourbus een wel zeer hoog Afrit 9-gehalte en is tourmanager Bouchon een regelrechte wapengek die je liever niet in je buurt hebt. Komt daar nog bij dat Justice het soort muziek maakt dat eerder uitzinnige en excentrieke concertgangers aantrekt. Wanneer bovendien met het vorderen van de tour de waanzin ook Xavier de Rosnay en Gaspard Augé meer en meer in zijn greep krijgt, is vuurwerk onvermijdelijk.
Toonde de Soulwax-documentaire nog een band in het oog van de storm, dan valt hier een duo te zien dat zich langzaam maar zeker laat meesleuren in een maalstroom waarin alle rock-‘n-rollclichés hun plaats opeisen. Toch is de prent meer dan het kijken waard, zeker voor wie al eens zijdelings – – al was het maar als toeschouwer – – met de Justice-wervelstorm in aanraking gekomen is. Want waar je als toeschouwer één avond in de mayhem die Justice veroorzaakt terecht komt, is het voor het duo élke avond prijs.
Het tweede schijfje, een audio-cd, werd eveneens tijdens voornoemde tour opgenomen en is een klepper van een liveplaat. Doordat de set nagenoeg identiek is aan die op de jongste editie van Rock Werchter verrast de plaat niet, maar dat is niet het hoofddoel van een live-album. De bedoeling is een impressie na te laten van een bepaald moment, en dat is hier met verve gelukt.
Wie op Werchter in de Marquee tussen het publiek stond, kan beamen dat het materiaal op A Cross The Universe een band op zijn – – voorlopige – – piek laat horen. Van de eerste noten van opener “Genesis” over withete versies van “Let There Be Lite” en “Stress” tot een afmattende finale: dit is uiterst explosief materiaal. Het merendeel van de nummers van het debuut passeert de revue, vaak in herwerkte – – lees: nog stevigere – – versie. Naast de eigen nummers graait Justice gretig in de grabbelton van de popcultuur van de laatste decennia: Metallica, Soulwax, Simian, Ministry en Rage Against The Machine worden je her en der om de oren geslaan. Hoewel natuurlijk vragen gesteld kunnen worden bij het livegehalte van dergelijke platen, doet dat niets af aan het feit dat Justice een van de opwindenste bands van het moment is. En die opwinding, en alles wat daar het gevolg van is, wordt héél accuraat vastgelegd op A Cross The Universe. Een must have, heet zoiets.