Bon Iver :: For Emma, Forever Ago

Tijdens een van de voorbije winters trok Justin “Bon Iver” Vernon naar de hut van zijn vader in het noordwesten van Wisconsin. Hoewel hij wat opnamemateriaal bij zich had, was zijn initiële bedoeling om even alle zorgen van alledag achter zich te laten. Maar omdat het hakken van houtblokken voor het vuur en de jacht op eten geen heelder dagen vullen kwam de muziek terug naar de voorgrond.

Het resultaat van alle overpeinzingen en het harde leven in de hut resulteerde in het verstilde For Emma, Forever Ago dat op vijfhonderd exemplaren gedrukt werd. Dankzij de nodige mond-aan-mond reclame en een lovende review in Pitchfork (8.1) raakte het album niet alleen in een mum van tijd uitverkocht, maar kwamen er ook aanbiedingen van platenmaatschappijen en de belofte om het debuut in een grotere oplage opnieuw aan te bieden. De spaarzaamheid van het gros van de nummers (al zijn er voldoende overdubs) doet uiteraard denken aan Iron & Wine’s eerste platen, maar zoals terecht opgemerkt door anderen neigt Vernons falsetto veel meer naar Tunde Adebimpe (TV On The Radio) — zij het dan in een gebroken vorm — dan naar zijn collega-singer-songwriters/folkies.

Opener “Flume” is doordrenkt met eenzaamheid en desolaatheid zonder ooit wanhopig te klinken. Met een boeddhistische gelatenheid weerklinkt “I am my mother's only one, it’s enough”, al blijft het raden naar “gluey feathers on a flume, sky is womb and she's the moon.” De betekenis achter de woorden is echter minder relevant dan het gevoel dat overgedragen wordt. Wie maalt er om de tekst bij “Skinny Love” als het nummer zichzelf als een warme deken rond de verkleumde ledematen wikkelt. Vernons krakende falsetto verkrijgt bovendien een breder klankenpalet wanneer hij voluit durft te zingen. Nergens weet Vernon dichter bij Adebimpe te komen dan hier.

In “Re:Stack” ontpopt Vernon zich tot een eersteklas singer-songwriter die moeiteloos white man’s soul in het nummer weet te smokkelen. De song zou zo omgezet kunnen worden naar een soulklassieker; nummers met een ziel klinken in gelijk welk arrangement als balsem voor de ziel. Met het voller klinkende “Lump Sum” tapt Vernon uit een ander vaatje. Ditmaal zorgt het uptempo-ritme voor een gejaagder gevoel waarbij zijn falsetto met enkele overdubs en achtergrondzang een nieuw terrein betreedt. De verbluffende dynamiek vormt paradoxaal genoeg een mooie aanvulling op de meer ingetogen songs.

“The Wolves (Act I & II)” start als een voorzichtige en minimalistische folksong maar krijgt naar het einde toe met steeds meer stoorzenders te maken die los van het nummer opereren maar er tevens integraal deel van uitmaken. Op papier klinkt het als een zeker falen, maar Vernon raakt er mee weg, al kan niemand zeggen hoe. In contrast daarmee is “Blindsided” opvallend eenduidig, net als “Creature Fear”, twee songs waarbij hij de mogelijkheden van zijn eigen kunnen aftast zonder over de grenzen van de song te gaan.

“Team” heeft de nonchalance van een niemendalletje waarbij een dwingende snaredrum samen met een speels baslijntje de aandacht eenmalig wegleidt van Vernons stem en akoestisch gitaarspel. Het korte rocknummer bewijst echter dat Bon Iver ook in een rockformatie relevante dingen te vertellen heeft. Het — naar deze plaat althans — orkestrale “For Emma” incorporeert enkele blazers maar laat de zuiverheid van het nummer intact. Echo’s van americana, folk en indierock weerklinken een song lang als een eensluidend geheel.

Het gevaar is reëel dat romantische dwazen in navolging van Vernon zichzelf zullen opsluiten in een onherbergzame hut. En hoewel de hut en het bijhorende solitaire leven dan wel bijgedragen hebben tot For Emma, Forever Ago, is het wel degelijk zijn talent dat aan de basis ligt van deze prachtplaat en niet één of ander vertekend beeld van de ongerepte natuur. Ook al vormt For Emma, Forever Ago de soundtrack bij een bewust gekozen (maar ook overdacht) solitair bestaan.

http://www.myspace.com/boniver
http://www.myspace.com/boniver
4AD / Beggars Banquet

verwant

Lonnie Holley :: Oh Me Oh My

Pijn en leed klinken door op Lonnie Holleys zesde...

Beverly Glenn-Copeland :: Ever New (Reworked by Bon Iver & Flock Of Dimes)

Bon Iver en Flock of Dimes mogen hun natste...

#SO2020: Big Red Machine Ft. Michael Stipe :: No Time for Love Like Now

Je kan iets missen. Zoals onbezonnen op je fiets...

#So2020: Taylor Swift & Bon Iver :: Exile

Met de dubbele, in quarantaine geschreven en opgenomen, verrassingsflikflak...

Eindejaarslijstjes 2019

In 2019 hadden we over van alles te klagen...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in