Hoewel Josh Homme koppig volhoudt dat stonerrock niet bestaat, komt Radio Infinity toch aardig in de buurt van wat doorgaans als stoner omschreven wordt. Dit debuut bevat immers overweldigende, beenharde, maar evengoed melodieuze muziek.
Vanaf wanneer is een groep een supergroep? Als de leden van de band in kwestie Millionaire, Vandal X en Evil Superstars op hun cv hebben staan? In dat geval zit het snor voor Radio Infinity, al stelt zo’n status van supergroep in het incestueuze Vlaamse muzieklandschap nu ook weer niet bijster veel voor. In het geval van Radio Infinity is het voordeel wel dat zo de bakens worden uitgezet waarbinnen men hun muziek moet situeren.
Verwacht echter geen perfecte kruising tussen Vandal X, Evil Superstars en Millionaire. De klemtoon ligt zeer nadrukkelijk op laatstgenoemde band, in die mate zelfs dat een goddeau-redactielid uitzinnig van vreugde dacht met de nieuwe Millionaire-plaat te doen te hebben.
Wie opener “Go” hoort losbarsten, zal die voorbarige vreugde niet zo vreemd noemen. Het nummer profileert zich als een geestesverwant van Millionaires “Alpha Male” en zou gerust ongemerkt op Paradisiac kunnen staan. Ook de sporadische blieps, zoals ze bijvoorbeeld in “Let’s Get Lost” opduiken, zorgen voor een link met frontman Ben Weyers’ oude band. Maar voor u zich al te veel zorgen begint te maken: de invloed gaat verder. Zo vallen, ook in “Let’s Get Lost”, dezelfde korte, scherpe gitaaruithalen te horen die de eerste van Queens Of The Stone Age ooit zijn kenmerkende klankkleur gaven.
Hoe veel de plaat bij momenten ook weg heeft van een bom die in je gezicht ontploft, niet heel dit debuut is opgebouwd uit verpletterende gitaarrock. Zo is er “Between The Lines”, dat het einde van de eerste plaathelft lijkt te markeren, een op klassieke leest geschoeide popsong die The Dandy Warhols in hun zoektocht naar dromerige, met een romantische feel gezegende songs niet gevonden hebben.
Ook het fascinerende “Take It Further” onderscheidt zich van de andere nummers. De betrekkelijke rust die het nummer uitstraalt en het aan Kraftwerk verwante vocodergebruik zorgen ervoor dat “Take It Further” laat horen dat Radio Infinity een band is met het talent om zijn publiek te verrassen, al was het maar door met een rustiger nummer uit te pakken.
Die rust is echter uitzonderlijk; doorgaans overrompelen de songs van Radio Infinity. Neem “Fire”, dat minutenlang fluisterend, onderhuids bijna, op je inwerkt en vervolgens openspat in een uitbarsting zoals we ze sinds de hoogdagen van de stonerrock veel te weinig gehoord hebben. Beluister dit op het maximumvolume en je weet opnieuw wat er bedoeld wordt als iemand zegt dat je een plaat moet ondergáán.
Radio Infinity speelt op 28 april in de 4AD in Diksmuide en op 12 juli op Dour.
