Magnolia Electric Co. :: Fading Trails

De zonden van de vaders worden geërfd door de kinderen, zo leren de klassieken (Euripides), de Bijbel en Shakespeare ons. Ook de talenten zijn overerfelijk, al torsten diezelfde kinderen een erfenis mee die zwaar doorwegen kan. Jakob Dylan slaagde er bijvoorbeeld nooit in om met The Wallflowers uit de schaduw van zijn pa te treden.

Op dat vlak heeft Jason Molina alvast meer geluk gehad. Molina is immers de zoon van Ralph Molina, drummer bij Neil Young. Molina de jongere hoeft dan ook niet zozeer te strijden met vaderlief als wel met diens werknemer, met wie Molina in het verleden wel eens vergeleken werd. Maar Molina’s grootste concurrent is hijzelf, omdat hij onder de groepsnaam Songs: Ohia de lat wel heel hoog heeft gelegd. Daarmee wist hij immers harten te breken, met een zachte alt.country-variant die wel eens herinneringen durfde op te roepen aan het beste van Will Oldham, met wie hij samen Amalgamated Sons Of Rest oprichtte.

Songs: Ohia hield het voor bekeken na acht albums, een voorzichtige schatting, maar Molina was nog niet uitgezongen. Het laatste album, Magnolia Electric Co., droeg immers al de belofte van een nieuwe groep en een nieuw geluid in zich. Onder de naam Magnolia Electric Co. trad hij opnieuw op de voorgrond, met een voller geluid waarin vooral de bluesinvloeden duidelijker te horen zijn. Na het live-album Trials And Errors, opgenomen in Brussel, volgde vorig jaar het officiële debuut What Comes After The Blues.

Nog geen jaar later heeft Molina opnieuw twee albums klaargestoomd. Nadat hij deze zomer al onder de eigen naam Let Me Go, Let Me Go, Let me Go uitbracht, volgt nu het tweede album van Magnolia Electric Co., Fading Trails. Het brengt weinig nieuws aan. Molina heeft met zijn nieuwe groep voor een rijke songstructuur gekozen, zelfs al is het merendeel van de songs van alle overbodige instrumentarium ontdaan.

Net zoals What Comes After The Blues duurt Fading Trails overigens maar een klein half uurtje. In dat half uur weet Molina echter veel meer te vertellen dan zovele mindere goden op een uur tijd. Met "Don’t Fade On Me" is het dan ook onmiddellijk raak: een slepende melodie wordt gedragen door een voorzichtige gitaar om daarna langzaam open te bloeien. Liefdesverdriet en verbittering druppelen uit alle poriën. "Montgomery" biedt niet veel soelaas, net zomin als "Lonesome Valley". Schetsen van eenzelfde verdriet, alleen de tinten variëren lichtjes.

Het sobere "A Little At A Time" klinkt ondanks zijn spaarzaamheid niet als een Songs: Ohia-song, net zomin als het door een piano gedragen en nog verder uitgebeende "The Old Horizon" dat als een door de zon verbleekt karkas naar de oneindigheid grijnst.Woorden zijn overbodig, Molina mompelt ze toch, haast beschaamd. De songs staan in schril contrast met het haast warme "Memphis Moon" dat toch een kilte in zich draagt, net zoals "Talk To Me Devil, Again" een smeekbede is die er eigenlijk geen is. Molina klinkt nog even verscheurd als voorheen, maar nooit kwetsbaar.

Verweesd blijft het kale "Spanish Moon Fall And Rise" achter in een verlaten truckstop, niemand luistert, niemand is geïnteresseerd. De enkele traan wordt met een ruwe hand weggevaagd alsof ze er nooit was. Het al even kale "Steady Now" dwaalt dan maar eenzaam door de woestijn, de klanken gedragen door een ijle wind.

Dit jaar raakte bekend dat Jason Molina zes nieuwe albums klaar had, waarvan er twee dit jaar zouden verschijnen. Molina heeft er uiteraard goed aan gedaan om de songs te spreiden qua tijd en albums want een teveel aan pijn en weltschmerz is nooit goed. Op Fading Trails wordt de countryblues van Magnolia Electric Co. verder uitgedragen, maar voor hen die heimwee hebben naar de verstilde pracht van Songs: Ohia is er nog steeds het solowerk. Het verschil tussen beide is klein, maar hoorbaar.

http://www.magnoliaelectricco.com
http://www.magnoliaelectricco.com
Secretly Canadian

verwant

Jason Molina :: Eight Gates

Alsof Jason Molina na zijn voortijdige dood in 2013...

Songs: Ohia :: The Gray Tower

Zelden – en daarom te koesteren – zijn de...

The Magnolia Electric Co. :: Jason Molina’s zoektocht naar stabiliteit

Toen het zevende Songs: Ohia album The Magnolia...

Jason Molina en Will Johnson, een perfecte mix op een nieuwe plaat

Na het geprezen debuut van de nieuwe supergroep Monsters...

Magnolia Electric Co. :: Josephine

De herfst is in het land: de regen en...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in