The White Stripes doopten hun vorige album Elephant, The Black Eyed Peas hebben Elephunk en nu is er Why? met het album Elephant Eyelash. Is de ietwat goedmoedige grijze reus aan een opmars bezig in de muziekwereld, of is er iets anders aan de hand?
Yoni Wolf is al jaren beter gekend onder het pseudoniem Why? en maakte in de eerste plaats furore als lid van het avanthop-collectief cLOUDDEAD. Tussen beide albums door bracht hij echter ook enkele e.p.’s en een volwaardig album uit, waarbij hij steeds verder weg leek te drijven van datgene waarmee hij naam maakte. In april was er dan ook het verdomd poppy klinkende Sanddollars, the EP, waarmee Wolf steeds dichter tegen het reguliere popbestaan aanschurkte.
Elephant Eyelash is het logische vervolg dat een stap opzij zet. Sommige recensenten grepen bij hun bespreking naar een indrukwekkende referentie als Pavement, maar gaven net daardoor een verkeerd beeld van een album dat onderhuids nog steeds eenzelfde avanthop-gevoel uitstraalt. De eerder nasale zang van Wolf speelt — hoe kan het ook anders — daar uiteraard een niet te onderschatten rol in.
"Crushed Bones" opent onmiddellijk met een hiphopritme waarboven gitaarriffs ritmisch herhaald worden, waarna Wolf op kenmerkende wijze zijn teksten declameert. De song barst prachtig open en wisselt een drietal keer van tempo zonder evenwel de teneur te verliezen. Het weemoedige "Yo Yo Bye Bye"maakt duidelijk waarom dit album volgens Wolf een break-up plaat is. De piano domineert de song met zijn weemoedig motief terwijl drums en samples als stoorzenders de achtergrond terroriseren.
De verstoorde pop van "Rubber Traits" laat Wolf zingen boven verstoorde eighties keyboardklanken alvorens de song dankzij keteldrums en een nauwelijks hoorbare gitaar een nieuwe invulling aan het woord avantpop geeft. De akoestische gitaren geven "The Hoofs" een vals countrygevoel dat ruw gebroken wordt wanneer verstorende klanken aan de einder opduiken. Why? heeft echter de smaak van het reguliere te pakken gekregen. "Fall Saddles" en hoogtepunt "Gemini (Birthday Songs)" klinken dan ook net niet als reguliere popsongs.
"Waterfalls" laat zich daarna ietwat nukkig een avanthop-feel welgevallen, waarna "Sanddollars", een oude bekende, zich rustig in onze favoriete fauteuil zetelt en collega "Speech Bubbles" voorstelt. Zonder verdere plichtplegingen gaat het nummer dan ook van start met een heerlijk pianoriedeltje dat onmerkbaar overvloeit in een vrolijke melodie met een schijnbaar hoog meezinggehalte. In de beste lo-fi traditie lijkt het wel alsof "Whispers In The Dark" op een krakkemikkige viersporenrecorder in een vochtige kelder opgenomen werd. Na een valse start kruipt er evenwel toch nog een knappe melodie in de song.
"Act Five" mag zich dan wel geen juiste houding weten te geven, met "Light Leaves" wordt het album op passende wijze afgesloten, want net zoals op Sanddollars, the EP laat Wolf de popinvloeden steeds meer de bovenhand nemen. Why? mag dan wel in de eerste plaats het pseudoniem van Yoni Wolf zijn, met Elephant Eyelash bewijst hij dat het ook een uitstekende popgroep herbergt. En hoewel we geen twee liedjes voor eenzelfde cent zingen, kunnen we alleen maar herhalen wat we al ten tijde van de e.p. zeiden: "Pop heeft in geen jaren nog zo interessant geklonken."
