Tindersticks moest er even tussen uit, maar van al dat rondhangen werd zijn vrouw gek. “Doe iets!”, was haar dwingende bevel, en dus maakte Stuart Staples een soloplaat met de hulp van een paar occasionele bezoekers. Lucky Dog Recordings 03-04 is het resultaat.
Neen, Tindersticks split niet, zoals vorig jaar ter gelegenheid van hun optreden op Feest in het Park werd verspreid. Het was gewoon even tijd voor een schep frisse lucht weg van de band: andere horizonten verkennen, om gelouterd terug thuis te komen. Staples zette Nebraska van Bruce Springsteen op, luisterde vervolgens ook nog een keertje naar Voice Of America van Cabaret Voltaire en begon zelf wat songs te schrijven.
Af en toe kwam er een kameraad over de vloer om een handje toe te steken. David Boulter van Tindersticks speelde uiteindelijk de meeste orgel- en harmoniumpartijen, Neil Fraser kwam eens langs om een paar songs op de rails te zetten, en ook Terry Edwards en Thomas Belhom zorgden voor wat extra instrumentarium. Yann Tiersen zorgde voor de piano op “She Don’t Have To Be Good To Me”. En zo knutselde Staples in zijn eigen Lucky Dog studio aan zijn solodebuut.
Met zo’n kenmerkende stem mag het niet verbazen dat Lucky Dog Recordings 03-04 niet veel verschilt van wat we van Tindersticks kregen: de arrangementen zijn kaler, de sfeer blijft dezelfde melancholische toets behouden. De geweldige single “Say Something Now” had bijvoorbeeld zo op een Tindersticksalbum kunnen staan.
Ook mooi: opener “Somerset House”, waarin Staples de zang voor rekening van Gina Foster laat. Zelf komt hij pas op de vocale proppen in “Marseilles Sunshine”. Een simpele piano en die stem: meer is niet nodig om een nummer af te maken. Waarna “Say Something Now” een breed arrangement krijgt aangemeten, net als later “Shame On You”. En zo gaat het van kaal naar voller en weer terug, met Staples’ stem en de hoge songkwaliteit als constante.
Afsluiter “I’ve Come A Long Way” doet het wel heel sober met een quasi a capella Staples die heel voorzichtigjes ruggensteun krijgt van een harmonium. Stil worden wij daarvan, en veel woorden gaan we dus niet meer vuilmaken aan deze plaat. Het woord is “mooi”, het advies “koop”. Nieuw is het allemaal niet, sterk blijft het: wie houdt van Tindersticks valt zich geen buil, anderen hebben het plezier voor de boeg een universum vol prachtige tristesse te ontdekken.
