100 min. / F
‘Vidocq’ is één van de vreemdste films die ik ooit heb gezien, en
ik heb er veel gezien. De eerste volledig digitaal opgenomen film,
verkondigt het doosje van de dvd, en het is eraan te zien.
Letterlijk elke frame van deze film ziet eruit alsof je naar een
spelletje van Playstation zit te kijken, maar dan met echte mensen
erin. Het doet zich voor als een thriller, maar eigenlijk is dit
enkel speeltijd voor de regisseur: hoe ver kan ik gaan met mijn
techniek? Wat kan ik uit een camera persen?
Gérard Depardieu speelt Vidocq, een crimineel die eerst bij de
politie is gegaan en vervolgens een privé detectivebedrijf
oprichtte. Vidocq was een echte historische figuur, en de
inspiratiebron voor zowel Jean Valjean als Javert uit ‘Les
Misérables’ en ‘Sherlock Holmes’. In deze film wordt Vidocq
ingeroepen wanneer twee wapenfabrikanten gelijktijdig door de
bliksem worden getroffen en in vlammen opgaan. De politie denkt dat
er meer achter zit dan zomaar een freakachtig natuurincident, en
inderdaad, hoe meer de inspecteur het onderzoekt, hoe verder hij
wegzakt in een wereldje van prostituees, jonge maagden en
moordenaars.
Vanaf het begin wordt je dus gevraagd om een ongelooflijke
plotwending te slikken: je ziet de bliksem inslagen in die twee
kerels, je ziet ze plotseling opfikken, en dankzij de digitale
technieken zie je dat allemaal zo plotseling en zo glashelder
gebeuren, dat je moeite hebt om niet in de lach te schieten. Het
staat gewoon zo potsierlijk. Eén goeie raad: sterf nooit door
blikseminslag.
Nog potsierlijker wordt het wanneer de rest van de plot zich
ontrafelt als was het het verhaal van een oude Roger Cormanfilm.
Criminelen die in een seksschandaal verwikkeld zitten, monsters die
je ziel kunnen inslikken, en dat allemaal tegen de toch al vrij
bombastische achtergrond van de Franse revolutie. Wie niet absoluut
uitgeput is tegen de tijd dat ‘Vidocq’ is afgelopen, kan ik een
goeie psychiater aanraden.
De plot is vaak hilarisch, wat ook niet wordt geholpen door het
feit dat Depardieu na een half uur plots drie kwartier lang zo goed
als verdwijnt uit de film. Tijdens de opnames had de acteur last
van ernstige hartkwalen; misschien moest daarom het scenario op het
laatste moment worden veranderd, ik weet het niet. Als het niet zo
is, dan is ‘Vidocq’ gewoon een film met een slechte
structuur.
Het is moeilijk om aan dat enorme euvel van die maffe plot voorbij
te raken, maar wie een beetje van goede wil is, kan toch nog steeds
z’n ogen de kost geven. De technische aspecten van deze productie
zijn werkelijk indrukwekkend. Voor- en achtergronden worden
gelijktijdig scherp gehouden en er kan afzonderlijk op worden
ingezoomd, zodat je een effect krijgt waarin de persoon op de
voorgrond gewoon even groot blijft, terwijl het gebouw achter hem
dichterbij lijkt te komen. Elk beeldje is 100 procent scherp,
zonder de minste wazigheid aan de randjes. Actiescènes worden
vertraagd en dan weer versneld in hetzelfde shot. Camerabewegingen
die fysiek simpelweg onmogelijk zijn, kunnen hier schijnbaar zonder
problemen worden doorgevoerd. Zo zie je maar dat de digitale camera
niet alleen bruikbaar is voor Dogma-films.
‘Vidocq’ is een prachtig staaltje van stijl zonder inhoud. Het is
visueel vernieuwende cinema, die daarbuiten eigenlijk geen enkele
bestaansreden heeft. De acteurs lopen een beetje verloren in al dat
visueel geweld. Depardieu weet zich nog te redden, maar voor het
overige heb ik heel veel overacting gezien – regels dialoog die zo
nadrukkelijk werden voorgelezen dat zelfs een dove ze nog zou
snappen, gewoon door de lippen van de acteur te lezen. Het gaat
nergens over, behalve een verhaal dat… Nuja, kijk naar de film en
kom te weten hoe waanzinnig dat verhaal eigenlijk is. Geen enkele
samenvatting zou het recht kunnen doen.
De regisseur, die zich kortweg Pitof laat noemen, spendeerde vijf
jaar van zijn leven aan dit project, en je moet dat soort van
toewijding natuurlijk respecteren. Je stelt jezelf alleen de vraag
of hij van die vijf jaar niet vijf minuten langer naar het scenario
had kunnen kijken. Het is opmerkelijk, zeker voor een Europese
productie, dat men dit van de grond heeft kunnen krijgen. Maar
vleugels heeft het niet, en vliegen doet het niet. Als
filmliefhebber moet u dit absoluut eens gezien hebben. Wie een
onderhoudende thriller verwacht, kan beter ergens anders
zoeken.
http://www.vidocq-lefilm.com
