De Schotten van Aereogramme paren van alles en nog wat aan nog heel andere dingen. Verwacht u dus aan een recensie met veel referenties, want Sleep And Release is de optelsom van alles wat de jaren negentig aan alternatieve muziek voortbracht.
Soms is het fijn als een cd zich niet onmiddellijk laat kennen. In huis gehaald vanwege een schitterend melancholisch nummer, hebben we lang geworsteld met Sleep And Release, want het merendeel van de cd deed eerder denken aan woeste metal. We waren er om eerlijk te zijn een beetje confuus van aanvankelijk, maar we zijn blij dat we hebben doorgebeten, want na ettelijke draaibeurten geeft het schijfje langzaam maar zeker zijn geheimen prijs. Wij bieden u een track-by-trackgids met verklarend zakwoordenboek
Opener “Indiscretion #243” knipoogt in zijn eerste akkoorden naar de Pixies, duikt vervolgens in een woeste rock-out en gooit daar een “praise the Lord”-koor bovenop. Het zet de toon voor een album dat van alles op een hoop gooit en er de juiste brokken uithaalt. Na de vijfde beluistering zal je trouwens beginnen opvallen hoe, ondanks die uiteenlopendheid, de verzameling nummers toch als een evidente eenheid overkomt.
Na die openingszet pareert “Black Path” met brede strijkers en donderende drums, die zo van op Flaming Lips’ The Soft Bulletin konden komen. Diezelfde groep hoor je ook in de outro van “A Simple Process Of Elimination”, maar dan zoals ze klinken in de instrumentale stukken op hun Yoshimi Battles The Pink Robots.
Tussen “Older” en “No Really, Everything’s Fine” komt de bezeten preacher langs die ook Godspeed You! Black Emperor’s Lift Yr. Skinny Fists To Heaven van sfeer voorzag. Aereogramme gaat in die twee nummers compleet in het rood. “No Really…” begint als een restje Nine Inch Nails ten tijde van The Fragile, passeert een dozijn staties, om dan terug tot diezelfde geluiden te komen. We horen Trent Reznor tandenknarsen tot hier.
Net als je denkt dat je het nu wel ongeveer doorhebt komt “Wood” langs. Spraken we over in het rood gaan? Wat zanger Craig B. hier doet, gaat dat begrip te boven. We werden er een beetje bang van, maar wij komen dan ook nooit op Graspop Metal Meeting. “Yes” nuanceert het gekrijs wat en verzorgt zo de compleet onevidente overgang naar het angelieke “In Gratitude”.
Plots slaat de balans om: van evil metal gaat het naar een orkestrale grandeur die Sigur Ròs niet zou misstaan. Dit is emotie van een andere soort, net als het daaropvolgende “A Winter’s Discord”, dat enkel een akoestische gitaar en glijdende vingers nodig heeft om het kippenvel boven te halen. Tot er plots strijkers worden bijgehaald. Op typische Godspeed You! Black Emperor-wijze wordt overgegaan tot de titelloze afsluiter, die eindigt met een strijkmetal-crescendo dat het Canadese collectief zeker waardig is.
U begrijpt het: Aereogramme heeft uw volledige cd-collectie gepikt, gesmolten en alles samen tot tien complexe en met veel tentakels gezegende nummers gegoten. Verwacht een album dat elk moment een andere steeg kan inslaan in een verontrustend eenzame stad. Maar kijk vooral ook uit naar het moment dat eindelijk de klik komt, en Sleep And Release onmisbaar in uw leven wordt. Dit zou wel eens een min -of meer definitieve synthese kunnen zijn van wat er de afgelopen jaren allemaal bereid is in een bepaalde hoek van het muzikale universum. Een soort Quick Guide To…, waarna u alle hierboven vermelde namen kunt gaan ontdekken mocht dat nodig zijn. Er wachten u misschien nog boeiende tijden.
