Capitol, 2011
“Yes here we go again, give you more nothing lesser / Back on
the mic, it’s the anti-depressor”. En of het deugd doet om Beastie Boys opnieuw
te horen rappen. Op ‘Hot Sauce Committee Part Two’, hun eerste
hiphopplaat in zeven jaar, ratelen hun mitrailleurmonden als
vanouds en regent het opnieuw beats en samples. En daar eindigt het
goede nieuws niet: Mike D, Ad-Rock en MCA keren namelijk terug naar
de sound van hun klassieke tweeluik ‘Check Your Head’ en ‘Ill
Communication’, maar staan tegelijkertijd met hun beide voeten in
het hier en nu. Een spagaat waar enkel de B-boys mee weg
komen!
De fans hebben er zich ondertussen al lang mee verzoend: Beastie
Boys lappen de regels van de muziekbusiness aan hun laars en maken
muziek onder hun eigen voorwaarden. ‘The Mix-Up‘, hun
instrumentale plaat uit 2007, is daarvan het beste voorbeeld. Het
is dan ook geleden van ‘To The 5 Boroughs‘ uit
2004 en daarvoor zelfs van ‘Hello Nasty’ uit 1998 dat we hun vurige
tongen aan het werk hoorden. Maar slaap op uw beide oren: op deze
plaat is het meest atypische hiphopcollectief uit de geschiedenis
van het genre nog altijd even scherp van de tongriem gesneden als
in hun hoogdagen.
Deze drie veertigers hebben echter niet alleen niks ingeboet aan
rapgeweld, ook die verfrissende gekte van vroeger is weer
omnipresent. M.I.A., Das Racist en
een paar andere acts probeerden de laatste jaren de leemte wel te
vullen, maar trips down memory lane als ‘The Larry
Routine’ en ‘Crazy Ass Shit’ toveren opnieuw diezelfde glimlach op
het gelaat als tijdens het beluisteren van ‘Hello Nasty’. Of nog
beter: ‘Check Your Head’. Want de overstuurde vocals, lekkende
distortion en gruizige beats op ‘Hot Sauce Committee Part Two’
knipogen gretig naar hun meesterwerk uit 1992.
Ook de samenwerkingen op deze plaat zijn ware schoten in de
roos. Geruggensteund door een vlijmscherpe Nas nemen Beastie
Boys in ‘Too Many Rappers’ alle wannabe-MC’s op de korrel en in het
gretig met reggaeritmes flirtende ‘Don’t Play No Game That I Can’t
Win’ kruisen ze de vocale degens met Santigold. Wat vooral opvalt,
is de dansbaarheid van deze tracks. Het moet geleden zijn van ‘Body
Movin” dat het trio zo ostentatief naar de dansvloer lonkte.
Hoewel de plaat de luisteraar dus naar het verleden katapulteert,
injecteren Beastie Boys en mixer van dienst Zdar (Cassius) een
hedendaagse exuberante opwinding in de songs.
Bereikt ‘Hot Sauce Committee Part Two’ daarmee het niveau van
‘Check Your Head’? Toch niet, daarvoor ontbreekt het de plaat aan
krakers als ‘So Watcha’ Want’ of ‘Intergalactic’. Ook de
occasionele sof strooit soms roet in het eten. Zo is ‘Funky Donkey’
een ordinair afleggertje van ‘Brass Monkey’ en de punkpastiche van
‘Tadlock’s Glasses’ had ook niet gehoeven.
Kortom, ‘Hot Sauce Committee Part Two’ behoort zeker niet tot
het beste werk van Beastie Boys. Maar wie geeft daar een moer om?
Het is namelijk meer dan een decennium geleden dat we het trio zo
vitaal, bevlogen en energiek stokebrand hoorden spelen. De
haters zal deze plaat dus niet bekeren, maar voor de
believers is ‘Hot Sauce Committee Part Two’ één langgerekt
festijn. Smakelijk!
