The boys are back in town! De geflipte Zweden van Viagra Boys zijn helemaal zichzelf op hun nieuwe, (min of meer) selftitled en op eigen label uitgebrachte Viagr Aboys dat het weer vooral van de vunzige rockanthems moet hebben. Horen we daar iemand klagen?
Met frituren hebben ze alvast een leuze gemeen: hoe vettiger, hoe prettiger. Dat zie je aan de volgetatoeëerde pens van frontman en straatpredikant Sebastian Murphy, dat hoor je in 90% van de songs op de vierde worp van diens band. Denk eclectisch: jazz-, dance-, elektro-, country- en postpunk. Alwaar de gecontroleerde chaos het meest welig tiert, daar vertoeven ook wij het liefst. Zo is het openingssalvo al raak. In “Man Made Of Meat” krijgen we meteen een onweerstaanbaar refrein voor de kiezen. Mee scanderen is de enige optie. Gewoon “okay” zeggen zonder dat op te volgen met “alright” lukt ons overigens ook al niet meer. Als iemand daar een pilletje voor heeft, vind ons.
“The Bog Body” scoort met een classic rockriff en rechttoe-rechtaan drums, en gaat over een lichaam dat perfect bewaard is in een moeras. Natuurlijk. Een verdere greep uit de topics op Viagr Aboys: faits divers over oorlogen (“You N33d Me”), het leven door de ogen van Murphy’s hond (“Uno II”), endoscopieën en piramidesystemen (“Pyramid of Health”). Het is vinger-aan-de-pols nihilisme verpakt als nonsens – zo gaat “The Bog Body” eigenlijk over seksisme. Soms vatten we het helemaal, andere keren dan weer … totaal niet. “I’m trying to get some free women sweaters, you know what I mean?” Nee jongens, sorry.
Dan is er nog die overige 10%. Dichter bij een tranentrekker dan met “Medicine For Horses” zullen de Zweden niet raken. Even getwijfeld of we dat nieuwgevonden pathos wel geloven bij deze knotsgekke bende, maar het antwoord blijkt positief. Fijn om nog eens wat vrouwelijke energie te horen in die backing vocals, trouwens. En kan Murphy stiekem toch een beetje zingen? Op “River King” proberen ze het trucje opnieuw, maar tegen dan zijn de pijlen al wat verschoten. Eentje was genoeg.
Of Viagra Boys ooit écht het padje volgen, blijft de vraag, maar op hun mindere momenten wijken ze er net iets te ver van af. Op “Best In Show pt. IV” krijgen we bijvoorbeeld een straatprediker die z’n openbaringen over een niet onaangename bassrif spuwt, waarna het nummer ontaardt in compleet onnodig kabaal dat maar blijft aanslepen. Ze kunnen het nochtans hoor, die baslijn van Henrik Höckert laten schitteren: een elektronisch “Store Policy” gedijt er lekker op, de snijdende synths zijn nooit té.
De harige tenen van Viagra Boys flirten met de rand van zelfparodie, maar vinden dankzij een strakke muzikale ruggengraat steeds vaste grond. Met Viagr Aboys hebben ze hun losgeslagen live-energie perfect gebotteld. Dat belooft weer een Pukkelpopwei vol onnozelaars die trots met de naam van het beruchte blauwe pilletje op de torso pronken. Om-ter-meest-gespotte-merch wedstrijdje met Idles en Fontaines D.C.?
