Midnight Oil :: Resist

“Resist”. Het is een woord datMidnight Oil past als een handschoen. Als – àls — ze dan toch de handdoek in de ring gooien, dan is die titel het mooist mogelijke grafschrift.

Is de dertiende van Midnight Oil werkelijk de laatste plaat? In elk geval betekent het een afscheid van de podia. Na de huidige tournee zet de groep een punt achter veertig jaar opwindend livebestaan. Opgenomen in dezelfde studiosessie eind 2019 als The Makaratta Project, een album vol fijne samenwerking dat eind 2020 verscheen, is deze plaat overigens wel even op de planken blijven liggen. Een aanslepende pandemie verdaagde de release van dit tweede deel tot nu. Want zo moest het wel: een plaat die nog één keer het klassieke Midnight Oil laat horen, moest ook live gespeeld worden. Nog één rondje, en dan waardig oud worden, iets waar de groep, met gemiddeld zo’n 68 jaar op de teller, tot nu toe goed in geslaagd is.

Het is dan ook geen toeval dat de groep opnieuw Wayne Livesey achter het mengpaneel liet plaatsnemen. De man die de topplaten Diesel And Dust (1987) en Blue Sky Mining (1990) had opgenomen, moest de groep nog één keer een nieuw hoogtepunt bezorgen. Dat is gelukt. Resist ademt de esprit van Midnight Oil op zijn best.

Ook nog aan boord op dat moment: bassist Bones Hillman, die in 2020 overleed aan een slepende ziekte. Het mooist is hij nog hoorbaar in “Lost At Sea” waarin zijn backing vocals als vanouds balsem zijn op Peter Garretts meer schelle stem. In opener “Rising Seas” is het dan weer het gouden gitaarduo Jim Mogonie en Martin Rotsey die van zich laten horen, en het nummer plots met een prachtmelodie doen openbreken.

“The Barka-Darling River” houdt de traditie van “Warakurna” en “Bedlam Bridge” – “hier is een lesje Australische geografie” – in ere. Het is ook een goeie rocker, met ploegende bas, en scheurende gitaren. En ook in “Nobody’s Child”, en “At The Time Of Writing”, een flinke veeg uit de pan richting onverantwoordelijke politici die niets aan het klimaatprobleem doen, stampt en davert de groep als vanouds, toen een roadie niet alleen een stevige rol ducttape nodig had, maar ook een elektrische schroevendraaier. Want zonder vijzen kwam je er niet van af.

Elders gaat Midnight Oil eerder putten uit de rijke traditie van de protestsong. “Tarkine” heeft het soort folkmelodie waar veel bands een arm of been voor veil hebben, “To The Ends Of The Earth” begint met een omineus “People of the world / Rise up”. Want yup, ook op Resist schrijft Garrett nog altijd geen poëzie, maar wel rake woorden die zonder omwegen benoemen wat ze willen benoemen. En dat werkt doorgaans. Nog steeds.

Klinkt de riff van “Reef” net iets te vintage Oils, dan wil dat inderdaad zeggen dat Resist met zijn zestig minuten toch een tikje korter had gemogen. Want ook de titeltrack – “Putting flowers into guns / This is not the summer of love / Throwing tea into the sea / Indigenous apology” – laat ietwat te wensen over. Maar dan is er toch altijd weer een “Undercover” om de boel meteen weer even in de fik te steken, dus dat valt ook weer mee.

“The Oils are coming” spelden de vroegste affiches die de komst van de Australische punkers naar een of ander outbackgat moesten aankondigen. Wel dan, the Oils are going. En het is met opgeheven hoofd. Resist is niet perfect, maar wel een waardige eindnoot.

7.5
Sony
Columbia

verwant

Midnight Oil

29 juni 2022Cirque Royal, Brussel

Tijd sloopt alles, ook een van de energiekste bands...

Rock Zottegem strikt Midnight Oil, Limp Bizkit en +Live+

25 Rock Zottegem, dat feestje laten ze daar in...

Midnight Oil :: 23 juni 2017, Paradiso (Amsterdam)

Peter Garrett ging de politiek in, en Midnight Oil...

Midnight Oil :: Capricornia

Je zult het zien, zo gaat het altijd: na...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

recent

Heather Nova :: ”Op deze plaat probeer ik mezelf te begrijpen”

Ze vergeleek zichzelf ooit met een verleidelijke sirene, en...

When the Light Breaks (Ljósbrot)

Om een goede voedingsbodem te vinden voor zijn films,...

Mogwai

17 februari 2025Ancienne Belgique, Brussel

De nieuwe plaat The Bad Fire werd nog maar...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in