Reeds te zien op het Bifff festival van 2021, komt het vreselijke Riders of Justice van Anders Thomas Jensen op de valreep van 2021 nu ook in de zalen.
Het Deense Riders of Justice opent met de stelling dat toeval niet bestaat. We zien vervolgens hoe een kersverse rouwende weduwnaar (Mads Mikkelsen als een militair met op zijn zachts gezegd een paar psychologische problemen) die bewering gebruikt om rechtvaardigheid te vinden na een treinongeluk dat zijn vrouw het leven kostte. Drie eenzaten hebben hem er immers van overtuigd aan de hand van algoritmes en het internet, dat het gebeuren geen toeval en dus geen ongeluk kan geweest zijn.
Films hoeven niet noodzakelijk een moreel kompas te hebben en nog veel minder hoeven ze een correcte moraal uit te dragen, maar anno 2021 is het toch niet echt verkwikkelijk om te kijken naar een prent waarin een groep zonderlingen overgaat tot moord om toch maar het grote gelijk van hun vergezochte internettheorietjes te bewijzen. De frustraties van een verzameling sociaal geïsoleerden die heilig geloven in wat het net hen vertelt, krijgt hier dan ook een akelige bijklank: wanneer de eerste dode gevallen is, stampt de computerfanaat van de groep er vrolijk op los, zijn frustratie over de maatschappij uitschreeuwend. In een wereld waarin de meest debiele stellingen voor waar worden aangenomen en reden zijn de wapens op te nemen, is de humor in Riders of Justice dan ook nog geen klein beetje wrang te noemen. Dat regisseur Anders Thomas Jensen dit als uitgangspunt neemt voor een verkenning van duistere maatschappelijke fenomenen is op zich geen probleem, dat hij van de personages in de film een soort misplaatste helden maakt is dat dan weer wel en er valt dan ook bijzonder weinig te lachen in Riders of Justice.
Als dat alles ook nog verpakt is in een banale en onpersoonlijke stijl, krijg je als resultaat een ramp van een film die de kijker na afloop vooral zin geeft om zelf eens stevig tegen iets of iemand tekeer te gaan – bij voorkeur de verantwoordelijken voor dit onding. Wie graag een goede zwarte komedie ziet over sociale frustraties die compleet uit de hand lopen, kan Sightseers van Ben Wheatley eens een kan geven: subtiel, donker en zeer grappig – adjectieven die volkomen misplaatst zijn bij het waardeloze Riders of Justice.