Film Fest Gent 2021: Een vooruitblik op het palmares

Tijdens de 48ste editie van het Film Fest Gent werden vijftien films geselecteerd voor de officiële competitie. Een vooruitblik op de prijswinnaars.

De 48ste editie van Film Fest Gent loopt nog door tot het einde van de week maar we kunnen nu alvast met zekerheid zeggen dat het weer een schot in de roos was. Het rijkgevulde programma verwende ons als vanouds op een smakelijke mix van aanstormend talent (zowel van eigen bodem als internationaal), nieuw werk van gevestigde waarden (onder andere van Wes Anderson, Leos Carax en Gaspar Noé), boeiende praatsessies en een karrenvracht aan filmgerelateerde muziekoptredens. 

Dat laatste is een thema waar de organisatoren steeds sterker op inzetten, en terecht, want om het in de woorden van onze vaderlandse trots Harry Kümel (Daughters Of Darkness, Malpertuis) te zeggen: “Muziek bepaalt voor 50 procent de film, of ja, toch minstens voor 30 procent”.  

Natuurlijk zijn we op de enolaredactie vooral geïnteresseerd in de officiële competitie, die dit jaar vijftien titels telde. Om even mee te geven hoe sterk die competitie was: de gemiddelde score van de besproken films bedraagt 7,7. Als we het onding Captain Volkonogov Escaped (die het gemiddelde behoorlijk naar beneden trekt) terzijde laten, komen we zelfs uit op een stevige 8,4.

Op het moment van schrijven hebben we echter nog niet alle competitiefilms kunnen zien waardoor onder andere Clara Sola, What Do We See When We Look At The Sky en Libertad vanzelfsprekend nog even buiten beschouwing gelaten worden. Links en rechts een praatje slaan met mensen die deze titels wél al zagen geeft ons wel een redelijk duidelijk beeld van een mogelijke eindrangschikking, ook al moeten we dat natuurlijk met enige voorzichtigheid benaderen aangezien meningen sterk verdeeld kunnen zijn, getuige daarvan een knorrige journalist die ondergetekende liet verstaan dat hij de nieuwe Gaspar Noé (Vortex) alweer pretentieuze rommel vond (Foei! You kiss your mother with that mouth?). 

En laat dat nu net één van de favorieten zijn voor de prijs. Noé toont zich opvallend volwassen en levert een extreem persoonlijke maar ook intens ontroerende film af over psychische aftakeling, ontdaan van alle bombast waarmee hij onze zintuigen in het verleden mee platbombardeerde (ook al kan hij het ook nu weer niet laten om de camera even ondersteboven te draaien en ons met een flink deprimerend gevoel de zaal uit te sturen).  

Films die daar zeker naast mogen gaan staan zijn Jessica Beshirs’ Faya Dayi, een documentaire die er bijna geen is omwille van de hypnotiserende en sprookjesachtige beeldvoering (en bovenal een les in de pure schoonheid van zwart-witfotografie) en het mysterieuze Memoria van Apichatpong Weerasethakul waarin Tilda Swinton wanhopig opzoek gaat naar de betekenis van een extreem luide knal die alleen zij kan horen.  Het is een film die door lange takes en een traag ritme (dat aanvankelijk dreigt uit te monden in pure symboliek) bepaalde mensen zal afschrikken, maar wie bereid is moeite te doen wordt beloond met een beklijvende kijkervaring. 

Ook Wet Sandeen fikse maar gecontroleerde uithaal naar het overheersende anti-LGBT-gedachtegoed dat heerst in Georgiëkon ons bekoren en zou een dikverdiende winnaar zijn.  Elene Naveriani’s boodschap is helder, relevant en nagenoeg perfect in filmische benadering.  Dat gezegd zijnde gokken we toch vooral op Spencer van Pablo Larraín, die net zoals Leos Carax’ waanzinnige pop-opera Annette (geen onderdeel van de competitie) de maximum score kreeg. Royalty watchers en mensen die de Britse monarchie eindeloos kunnen romantiseren zullen deze brok moeilijk verteerd krijgen, maar iedereen daarbuiten kan alleen maar genieten van hetgeen Larraín en Kristen Stewart als Lady Di hier op het scherm toveren. Spencer is een ontroerend drama, deels sprookje en ook wel een beetje The Shining. De knappe bijrollen en meesterlijke soundtrack van Johnny Greenwood zijn de kers op de taart.  

Namens enola willen we alvast een dikke pluim geven aan Wim De Witte, Marijke Vandebuerie en alle medewerkers voor en achter de schermen van Film Fest Gent. Het is dankzij hun harde werk, toewijding en liefde voor het vak dat wij en vele anderen twee weken lang ongeremd hebben kunnen genieten van een perfect georganiseerd festival. Op naar volgend jaar!

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

La Sirène

De oorlog tussen Irak en Iran staat geboekstaafd als...

verwant

Blog Film Fest Gent 2023

Film Fest Gent viert de 50ste verjaardag en ook...

Blog Film Fest Gent 2022

Van 11 tot 22 oktober is het weer zo...

Clara Sola

Clara Sola tourde al rond op verschillende festivals. Zo...

Vortex

Het filmfestival van Cannes houdt altijd een beetje de...

‘Vortex’ van Gaspar Noé wint de grote prijs op Film Fest Gent 2021

Vortex van Gaspar Noé won de grote prijs op...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in