Op recentste plaat Chalice Hymnal evolueerde de instrumentale band Grails naar een geluid dat meer aansloot bij de obscure samplejams van zijproject Lilacs & Champagne. Voor wie dat betreurde, is er goed nieuws: een van de vele andere zijprojecten, Watter, klinkt op tweede plaat History Of The Future als the next best thing.
Het feit dat op deze plaat Zak Riles, die ook gitaren en keyboards voor zijn rekening neemt bij Grails, definitief op de voorgrond treedt, zit daar ongetwijfeld voor iets tussen. Was debuut This World nog grotendeels een plaat waarin Riles, Britt Walford van Slint en multi-instrumentalist Tyler Trotter samen en met enkele gastbijdragen de uitgestrekte werelden van kraut- en postrock in psychedelische jams verkenden, dan laat History Of The Future een veel meer gestroomlijnde klank horen die vooral voortkomt uit Riles’ artistieke visie. Twee van de tracks (“Death Knock” en “Sacrificial Leaf”) werden zelfs volledig door hem gepend.
Krautrock, postrock en psychedelica blijven hier de hoofdreferenties, net zoals ze dat ook bij Grails zijn, maar de bewust kitscherige porno grooves waar de twee andere spilfiguren van die band, Emil Amos en Alex Hall (samen ook Lilacs & Champagne), zo mee dwepen, worden hier achterwege gelaten. Daardoor klinkt History Of The Future een beetje als de vergeten schakel tussen de Grails-platen Doomsdayer’s Holiday en Deep Politics.
De instrumenten die hier het voortouw nemen, zijn analoge synthesizers die gestage sequences laten horen, terwijl gitaren er ijle melodielijnen of diep ronkende riffs over draperen. De andere instrumenten die daarbij komen helpen, zoals de piano van Rachel Grimes in de mooie afsluiter “Final Sunrise”, of de in reverbwolken verdrinkende saxofoon van Jacob Duncan in de atmosferische titeltrack, dienen daarbij vooral als inkleuring en fijne details die wat extra diepgang aan de plaat verlenen.
Die aanpak levert doorheen de gehele plaat kwaliteit af, en alle nummers luisteren op z’n minst lekker weg, maar echt begeesteren doet Watter hier doorgaans niet echt. Toch enkele uitschieters: “Macho Milano” dat met zijn vuile drum groove toch wat boven zichzelf weet uit te stijgen, het wat meer uptempo “Shadow Chase” dat kort de gemoederen weet op te jutten en de eerder vernoemde titeltrack die een mooie evolutie tussen atmosfeer en dreunende riffs toont. Maar verder overheerst toch vooral de gezapigheid die wel vaker in Grails’ zijprojecten opduikt.
Als je dat soort dingen kan appreciëren, dan is deze nieuwe Watter absoluut de moeite. Maar wie Grails vooral kon pruimen omwille van de spanning tussen die gezapigheid en de opruiende kwaliteit van hun melodieën en grooves, is er ook hier aan voor de moeite. Hoewel Watter aanknoopt bij andere aspecten van het Grails-kerngeluid, valt ook dit zijproject soms een beetje in de val van de anonieme doelloosheid.
Dat is misschien een wat harde evaluatie, want History Of The Future als ongeïnspireerd afdoen, is zeker een paar bruggen te ver. Hoewel de groep rond Zak Riles niet de vooruitstrevendheid van eerdere projecten laat horen, is dit wel opnieuw een erg aangename en soms best meeslepende exploratie van de mogelijkheden van instrumentale rock.
