John Grant :: Grey Tickles, Black Pressure

82834609

Twee jaar en zes maand na zijn vorige album heeft John Grant een verse lading persoonlijke bedenkingen neergepend, klaar om ze op ons af te vuren. Op Grey Tickles, Black Pressure doet hij dat met veel bravoure en lef. De teksten zijn nog steeds doorspekt met sarcasme en spitsvondige taalspelletjes. De betere combinatie van hilarische humor en donkere, Scandinavische pathos dus. Maar ook voor John Grant geldt: na regen komt zonneschijn, alleen duurt het bij hem wat langer voor de zon doorbreekt.

Voor de albumtitel vond John Grant inspiratie in zijn talenobsessie. “Grey tickles” is de letterlijke vertaling uit het IJslands voor “midlife crisis”, en “black pressure” is niets meer of minder dan een vertaling van het Turks voor “nachtmerrie”. Het lied met de gelijknamige titel gaat dan ook over zijn eigen (gezondheids)problemen, maar Grant weet als geen ander dat hij niet moet overdramatiseren, getuige de tekst “And there are children who have cancer/So all bets all off/ ‘cause I can’t compete with that”. Als binnenkomer kan dat tellen. Het vermelden waard zijn ook de intro en de outro, waarin telkens dezelfde bijbelquote over de liefde wordt voorgedragen; eerst door verschillende stemmen en in verschillende talen, als een Babylonische talenverwarring, en op het einde nog eens door een engelachtige meisjesstem. Voor wie interesse heeft in de quote, sla uw bijbel open en zoek 1 Korintiërs 13.

Baadde voorganger Pale Green Ghosts nog in een 80ies clubsfeertje, dan zijn de twaalf songs op Grey Tickles, Black Pressure een mengeling van stijlen: er komt al eens een gierende gitaar voorbij, en ook koperblazers hebben een mooie rol in het geheel, zoals in het radiovriendelijke “Down Here”. Er mag nog steeds gefuifd worden, maar er is ook plaats voor contemplatie. John Grant weet perfect de balans te vinden tussen beiden. Daar zit de productie van John Congleton waarschijnlijk ook wel voor iets tussen.

John Grant heeft ook nu weer twee prachtige vrouwen uitgenodigd om op het album hun ding te doen: Tracey Thorn komt spijtig genoeg niet zo goed tot haar recht in “Disappointing”, maar Amanda Palmer is haar eigen cynische zelve in “You and him”. Grant zelf heeft een aangename bariton, met als enige nadeel een lichte neiging naar monotonie. Dit euvel wordt verholpen op “Snug Slacks”, dat zweeft tussen zang en parlando. De manier waarop Grant woorden zoals “attitude” en “narcissist” benadrukt, draagt bij aan het sarcastische karakter ervan. Sterk, ook na de honderdste beluistering. Ook “Guess How I Know” heeft een hoog campgehalte – hoe anders moet je “Guess how I know you are a zombie, baby/’Cause you ripped my heart right out of my chest” interpreteren? “You & Him” gaat dan weer over het absurde in haat, en vooral het refrein zal vele mensen doen opkijken: “You and Hitler ought to get together/You ought to learn to knit and wear matching sweaters/You ought to learn the finer points of decoupage/You ought to spend your weekends cleaning out the garage”. Menigeen zal hierover struikelen, maar wij vinden het van een hilarisch absurditeit die we zelden zijn tegengekomen.

Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel. “Voodoo Doll’” is een hartverwarmend lied waarmee Grant een vriend, die sukkelt met een depressie, een hart onder de riem wil steken. Mooi om te horen hoe hij het begrip voodoo, dat normaalgezien met het kwade wordt geassocieerd, nu gebruikt om het goede aan te roepen.

Is alles dan van superhoge kwaliteit? Spijtig genoeg niet, “Magma Arrives” sleept zich verder en heeft een warrige tekst met hoog “que?”-gehalte. Gelukkig is er een eindspurt met “Black Blizzard” en “Disappointing”. Dat laatste nummer zit weer vol Grantsiaanse humor: tekstueel is dit duidelijk een liefdesverklaring, maar de titel doet iets anders vermoeden. Bekijk trouwens ook eens de videoclip, best de moeite.

Al bij al heeft John Grant op Grey Tickles, Black Pressure de lat weer wat hoger gelegd, niet alleen voor de concurrentie, maar ook voor zichzelf. Hoe gaat hij dit nu weer overtreffen? Wait and see …

John Grant komt op 17 november in de Botanique tonen uit welk live-hout hij gesneden is. Het zal een interessante en spannende avond worden.

8.5
http://www.johngrantmusic.com
https://www.facebook.com/johngrantmusic?fref=ts
Pias
Bella Union

verwant

Various Artists :: The Endless Coloured Ways: The Songs Of Nick Drake

Volgend jaar is het vijftig jaar geleden dat we...

John Grant

10 juni 2022Cactus Muziekcentrum, Brugge

Toch even schrikken begin deze week, blijkt dat dit...

John Grant :: Boy From Michigan

Op Boy From Michigan gaat John Grant terug naar zijn...

John Grant

31 mei 2019Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Best Kept Secret 2019 :: Band zkt. zanger

Fuck 21 juni, de zomer begint nú. Best Kept...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in