Het leven van Unknown Mortal Orchestrafrontman Ruban Nielson kreeg vorig jaar een onverwachtse wending die Multi-Love sterk onderscheidt van de twee voorlopers. Wat kan polyamorie niet allemaal met een mens doen?
Bij II, het vorige album van Unknown Mortal Orchestra, werd de toon al gezet vanaf de eerste zin: “Isolation can put a gun to your hand”. Donkere teksten vloeiden over lofi soulgrooves, mijmerend gezongen door een met emotie doordrenkte stem. Op Multi-Love krijgen we opgewekte beats met bitterzoete melodieën, en ook al is de oude UMO nog duidelijk aanwezig, elk nummer neigt meer naar het positieve dan de ironische poptoets bij de eerste albums deed.
Niet dat we ons aan Joepie-bespiegelingen willen wagen, maar bij die albumtitel past toch enige verduidelijking: Nielsons leven met vrouw en kinderen kende kortstondig een vijfde lid toen een nieuwe vriendschapsrelatie uitdraaide op een driehoeksrelatie met alle verwachte euforische momenten en onvermijdelijke complicaties tot gevolg. Vooraf wist Nielson al dat het niet gemakkelijk zou zijn. Hij legde het eerder dit jaar uit aan Pitchfork. “Dit is het lot. Dit is wat ik moet doen. Als dit het einde van mijn huwelijk wordt, dan zal dit het album zijn om dat te documenteren. […] Er is geen manier waarop dit artistiek mis kan gaan voor mij, zolang ik mijn ogen open houd en moedig blijf.”
Moedig is het wel, je nieuwe overtuigingen openlijk op tafel smijten om ze vervolgens te bevragen in catchy popnummers. Multi-Love lost helaas niet alle verwachtingen in. Het gros van de nummers is oppeppend en fris met vrij lichte teksten, maar Unknown Mortal Orchestra lijkt een deel van zijn diepgang verloren te zijn. “Can’t Keep Checking My Phone” heeft bijvoorbeeld iets weg van het oude “So Good At Being In Trouble” op II, maar verwerkt het tegengewicht van de lichtvoetige pop slechts in de melodie, die niet opweegt tegen de levendige beat en funky zanglijn, waardoor we het hier meer hebben over een catchy popdeuntje dan over een sterke song. Ook “Puzzles” is catchy en zal ervoor zorgen dat de drie eerste rijen van het publiek lustig zullen meeschreeuwen, maar trekt je als luisteraar thuis niet meteen de song in.
Titelsong “Multi-Love” krijgt vooral kracht mee door de vrije structuur en de sterke zanglijn die je daar doorsleurt. Nielson heeft duidelijk zijn tijd gestoken in de fijne productie van deze single met overlappende zanglijnen, een strak afgemixte drum, sitargeluiden en synths, waardoor het geheel wat minder spontaan en puur klinkt dan de typische klank van Unknown Mortal Orchestra. De rasperige zang komt er dan weer ijzersterk uit, ondanks de ietwat naïef letterlijke tekst die de driehoeksverhouding van Nielson en zijn vrouw verhaalt.
Multi-Love geeft de indruk het tweede album van een opkomende band te zijn: het zet in op de troeven van Unknown Mortal Orchestra en is desondanks net iets zwakker en verrassend dan de vorige plaat. Misschien zal de groep binnen enkele jaren net daarom terugkeren met een knalplaat. Tot dan zullen we het zeker niet slecht stellen met Multi-Love.
