Tubelight :: Heliosphere

82828202

Finalist in 2012 in Humo’s Rock Rally en vorig jaar onder meer te zien op SPOT Festival in Denemarken en Pukkelpop: Tubelight lijkt goed op weg om een van de volgende succesverhalen uit de Belgische alternatieve muziekscene te worden. De vraag is of het debuut Heliosphere van de band rond Lee Swinnen daarvoor goed genoeg is. Het antwoord is ja.

Vlaanderen maakte voor het eerst echt kennis met het viertal uit Diest begin 2014, toen het derde nummer van de plaat, “Coming After You”, als single uitkwam. De reacties (en de airplay) waren overweldigend en dat bracht toch wat druk met zich mee. Vooral wij recensenten (pitbulls die we zijn!) vroegen ons af of de band, die in 2008 startte als een The Strokes-kloon, een plaat met sterke nummers zoals die single kon vullen, en vooral: zich een eigen smoel kon aanmeten. Het antwoord ligt een beetje tussen de twee, net zoals het geluid van Tubelight tussen Spacemen 3 en My Bloody Valentine zweeft. Maar dat maakt Heliosphere geen teleurstellende plaat, integendeel zelfs.

Net als bij Double Veterans, die andere band van Lee Swinnen, beschikken de andere leden ook over een deftige muzikale bagage en hebben ze een voorliefde voor de betere psychedelische klanken — en dat past perfect bij de uiterst trippy albumtitel. Tubelight is echter wel meer ingetogen, uitgediept en donkerder, en voorzien van een stevige shoegaze-injectie. Double Veterans komt op het eerste gehoor meer ongedwongen en in-your-face over. Maar bij beide bands schemeren de referenties iets te duidelijk door. Een zwaktepunt? Probeer dezer dagen maar eens origineel uit de hoek komen. Dat was in de jaren zeventig ook geen evidentie. Lees er Simon Reynolds maar eens op na.

Ons punt is dat Tubelight de gave heeft om de luisteraar meteen mee te slepen in een bij momenten hypnotiserende luisterervaring. Niet alleen fans van het psychedelische genre, maar ook wie minder specifieke genres volgt, zal zich aangesproken voelen door “Visions”, dat de volgende single van Heliosphere moet worden. Al wie het heerlijke sitargeluid en de snerpende stem van Swinnen — een mix van Iggy Pop, Lou Reed en Mark E. Smith — niet goed vindt, moet dringend zijn oren laten uitspuiten. “Going Through Hell” neigt meer naar gierende shoegaze, maar is daarom niet minder sterk. In dit nummer springen vooral de langgerekte sirenes in het gehoor, afgewisseld met ijle gitaren van — denken we — gitarist Peter Claes, duidelijk fan van My Bloody Valentine.

Er is ook een maar. Na de zweverige nummers wordt het allemaal iets meer poppy. Niet dat daar iets mis mee is, maar er wordt vooral verder geborduurd op de psychedelische pop van “Coming After You”, dat maanden na de release weliswaar nog altijd even verslavend werkt als een shot heroïne. In “White City” vallen de clichématige testen (“I can’t take it anymore” et al.) meteen op, maar gelukkig staat het nummer muzikaal als een huis. “Somewhere” en “Nothing Will Change My Mind” hebben echter veel minder body om constant op repeat te zetten.

Het The Jesus And Mary Chain-achtige “Suzy’s Suicide”, dat ons een krop in de keel bezorgt, spoelt die kleine teleurstellingen wel gauw door. Simpelweg een bloedmooi nummer voor een vroegere liefde, die gelukkig wel nog leeft. Met een scheurend en ultradonker “No Love” krijgen we weer een heerlijke mix van zweverige, bijna-shoegazegitaren en psychedelische rock voorgeschoteld zoals bij de ijzersterke opener. “I Wanna Hit” is als eruit gaan met een knal. En merk vooral de lekker opruiende intro op, een samenwerking tussen bassist Bart Weyens en drummer Niels Moras.

De negen nummers op Heliosphere brengen misschien nog iets te weinig verrassing om meteen van de grote doorbraak te kunnen spreken. Toch is het vooral een donkere nachtplaat die paddo’s en pop mooi weet te combineren. Als we enkele interviews mogen geloven, zijn de ambities van Swinnen en co niet min. Deze debuutplaat is alvast een ferme stap richting de alternatieve rocktop en dus zien we Tubelight een dezer jaren het rijtje met onder meer Wallace Vanborn, Balthazar en Steak Number Eight vervoegen. Maar laten we ze nu nog niet doodknuffelen.

Tubelight speelt onder meer op 22 maart in AB (met The Germans en ID!OTS), op 25 maart in STUK (album release) en op 27 maart in Bar Costa in Antwerpen (met Tigers Of The West).

7
Release:
2015
http://www.facebook.com/Tubelightmusic
Noisesome Recordings / Caroline

verwant

Tubelight :: Expert By Virtue, Thereof

Wie in de muzikale jaren negentig opgroeide, kent het...

Eerste namen Grensrock duiken op

In Menen hebben de organisatoren van het gratis festival...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in