Tubelight :: Expert By Virtue, Thereof

82835813

Wie in de muzikale jaren negentig opgroeide, kent het fenomeen. Er werd veel goede rockmuziek gemaakt, maar echt vernieuwend was die zelden. Nirvana, Pearl Jam, Smashing Pumpkins: geen slechte bands, maar origineel kon je hen bezwaarlijk noemen.

Met hun muziek, de tips die ze in interviews meegaven, de bandshirts die ze droegen en de covers die ze speelden, wezen ze tieners wél de weg om hun muzikale honger verder te stillen. En dat was in veel gevallen aan het einde van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig: een spannende periode die zijn gelijke niet kent als het gaat om muzikale vernieuwing en originaliteit.

Het is net in die periode bij bands als The Stooges, Velvet Underground, Jonathan Richman & Modern Lovers, Sonic Youth, Television en The Fall dat Tubelight de mosterd voor zijn tweede, Expert By Virtue, Thereof, haalde. Neem de aanstekelijke opener “Perfect Routine”. Niet veel meer dan een catchy riff, wat welgemikte feedback en een melodieus refrein, maar wat een song! Wij gaan er alleszins spontaan van headbangen en airdrummen. In “Isolation”, dat aan Strokes en New York Dolls doet denken, zingt frontman Lee Swinnen dat “isolation beats frustration”. Aan de Schopenhauer gezeten, misschien?

Door het snerende maar ingehouden geneuzel, de repetitieve drumpartij en de eenvoudige, maar effectieve gitaarriff lijkt “Nervous Jim” wel een hommage aan de onlangs schielijk overleden Mark E. Smith. Geen idee waar Swinnen precies over neuzelt — wegens moeilijk te verstaan — maar het klinkt alvast lekker.

Tijdens de intro van “40 Fathoms Deep” dachten we dan weer terug aan de eerste keer dat we Never Mind The Bollocks mochten aanhoren — u had erbij moeten zijn om die verwilderde blik op ons gezicht te zien. Al snel ontpopt de song zich met een springerige ritmesectie, een psychedelisch orgeltje en ontregelende gitaren tot een uitnodiging voor een stevig pogofeestje.

Het onder een minuut afklokkende “Fully Automated” wisselt tussen stationair draaien en volle gas vooruit, om te eindigen in wilde punkchaos. We like! In “Complexity” schakelt de band dan weer een versnelling of twee terug. Zo vormt het lied een rustpunt op de plaat. Een trage popsong die nog het best te vergelijken valt met Jonathan Richman and The Modern Lovers. Vermelding met stip voor de fijne backing vocals, overigens.

“Snake Oil Salesman” had evengoed op een plaat van The Strokes kunnen staan. En doorheen het experimentelere “Visi-Sonor Pt. 2” waart volop de geest van The Fall, de legendarische band die ook al uitmuntte in het combineren van repetitieve gitaarriffs, ontregelende achtergrondgeluiden en van branie en arrogantie doordrenkte teksten. “Reverberate” zou met zijn intelligente gitaarlicks een prima radiohit zijn, ware het niet dat Swinnen en co op gezette tijdstippen stoorzenders inbouwden die de radiovriendelijkheid van het nummer een flinke knauw geven. Radio edit dan maar?

Het atypische en maar anderhalve minuut durende “LSD Coy Boy” is country met een handicap, folk met het syndroom van Down. Zo’n manke akoestische song waarmee Beck er in zijn beginjaren ooit een heel album vol pleurde. Afsluiter “The Exposition” duurt maar liefst achtenhalve minuut en valt door de psychedelische noisegitaren nog het best te vergelijken met een van de langere songs van The Velvet Underground.

Het zijn fijne tijden voor Belgische fans van scheurende gitaren, (post)punk en lo-fi. De ene na de andere beloftevolle rockband komt de laatste tijd aan de oppervlakte. Denk maar aan dirk., The Glücks, Fornet, Statue en Shht. Ook Tubelight mag tot dat rijtje gerekend worden. Meer zelfs, de groep rond Lee Swinnen mag stilaan als een vaste waarde in de Belgische popscene beschouwd worden. De hoogste regionen hebben ze echter nog niet bereikt, daarvoor is Expert By Virtue, Thereof nog iets te wisselvallig van kwaliteit. Maar, euh, Tubelight: doe stil voort en blijf je vooral te pletter amuseren. Dat echte meesterwerk komt dan wel vanzelf.

7
https://www.facebook.com/Tubelightmusic/
Fons Records

verwant

Tubelight :: Heliosphere

Finalist in 2012 in Humo’s Rock Rally en vorig...

Eerste namen Grensrock duiken op

In Menen hebben de organisatoren van het gratis festival...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in