We hebben Secret Blood, haar vorige plaat van drie jaar geleden, schandaligerwijze over het hoofd gezien en dat zinde haar niet. Met In Film Sound komt Shannon Wright met veel lawaai opnieuw onze — en uw! — aandacht opeisen.
In Film Sound begint immers LUID. “Noise Parade” doet zijn naam alle eer aan, en stampt de deur in huis met een grungeriff die begin jaren negentig tot enthousiaste moshpits had geleid. Ook haar nieuwe band, die bestaat uit de ritmesectie van Shipping News, laat meteen horen dat hun vroegere werkgever sporen had verdiend in de post-rockwereld: dit is het soort brute aanval dat Slint of Mogwai ook wel had kunnen smaken. Het is ook de PJ Harvey van meer dan twintig jaar geleden; een Wright die eventjes haar demonen terug de zee moet indrijven als in haar punkdagen van midden jaren negentig.
En die stevige optie blijft op tafel liggen. Ook het rustig begonnen “The Caustic Light” barst uiteindelijk open wanneer Wright haar gitaar laat uitschieten en de bas en drum achter haar aan het ploegen gaan. De invloed van bassist Todd Cook en drummer Kyle Crabtree is groot. Ook “Tax The Patiens” heeft het soort geluid dat je meer bij post-rockbands als Apse verwacht.
Het kernwoord bij Wright blijft “woelig”. Haar intense zang vertaalt innerlijke onrust, en haar op repetitieve loopjes steunend gitaarspel benadrukt die nog meer. Enkel in de bloedmooie ballad “Bleed”, centraal op In Film Sound, mag de piano nog eens van stal, maar ook daar blijft het deprimerende stuff; “won’t somebody come and shade this bleeding heart, it’s so useless without you”.
Waarna “Mire” opnieuw het gas- en het distortionpedaal intrapt, “Captive To Nowhere” probeert nog even een schijnbeweging te maken, maar kan het rammen ook niet laten. Wat zeggen we? De zangeres laat het nummer gaandeweg volledig ontsporen, om het met een speeldoosmelodietje te laten afsluiten. Een hint van licht, net voor de laatste eindspurt. “Surely, They’ll Tear It Down” is een valse beschuldiging; Wright doet het werk zelf.
Met het ingetogen harmonium van “Mason & Hamlin” — een overblijfsel van haar samenwerking met Yann Tiersen bijna tien jaar terug — komt een eind aan In Film Sound, misschien — neen, zeker — Wrights boeiendste en spannendste plaat in tijden. Het is goed om die gitaar opnieuw in haar handen te zien.
