Pure electronica met enkel geprogrammeerde beats en samples lijkt alsmaar meer passé te zijn. Maakte Daft Punk recent nog heel wat heisa om het feit dat ze hun nieuwe plaat lieten inspelen door prestigieuze sessiemuzikanten, dan zien we ook in meer alternatieve electronicakringen opvallende verschuivingen naar mengvormen van live-instrumentatie en geprogrammeerde beats.
Kai Campos en Dom Maker, samen het duo Mount Kimbie, deden op hun liveshows zo al aan herinterpretaties van de nummers uit hun EP’s en debuutplaat Crooks & Lovers door lustig met gitaren en percussie in de weer te gaan (zie bijvoorbeeld hun Daytrotter Session) en recent door zelf een drummer te integreren in de live setup. Op hun tweede langspeler Cold Spring Fault Less Youth doen ze daar nog een schepje bovenop door ook in de studio voor een opvallend organisch geluid te kiezen. Door dan ook nog eens in quasi elk nummer licht verschillende horizonten te verkennen weet Mount Kimbie op succesvolle wijze zijn geluid te verbreden zonder daarbij echt radicale keuzes te maken die veel fans tegen de haren zouden strijken.
In feite kan het zelfs nauwelijks ontkend worden dat Cold Spring Fault Less Youth muzikaal een pak rijker en diverser is dan het soms opzettelijk kale en minimalistische debuut. De zo typerende gechopte samples worden hier ingewisseld voor een grotere nadruk op gitaar- en synthlijnen. Dat is bijvoorbeeld goed hoorbaar in een door een duidelijk ingespeeld baslijntje voortgestuwd “So Many Times, So Many Ways”, waarop lichtvoetige gitaartjes en een trage synthprogressie een bovenbouw vormen. Daarnaast zijn ook de door de elektronische mangel gehaalde stemmen vervangen door volwaardige vocals van het duo zelf. Campos noch Maker is dan wel gezegend met een stem zoals die van maatjes James Blake of Cloud Boat, toch kwijten ze zich verdienstelijk van hun taak en weten ze mooi in te blenden met de melancholische melodielijnen, net omdat ze niet het charisma hebben om volledig op de voorgrond te komen.
In twee nummers haalde de groep er King Krule bij om lome raps op het randje van de spoken word toe te voegen. In “Meter, Pale, Tone” werkt dat best goed en komt Krule redelijk in de buurt van wat landgenoot Mike Skinner op zijn beste momenten met een gelijkaardige aanpak presteerde. Maar in “You Took Your Time” gaat het enigszins de mist in en horen we een op zich al minder boeiende beat neergehaald worden door Krule’s bizarre stemcapriolen die zich ergens tussen het gewauwel van een dronkelap en het gedeclameer van een bejaarde situeren. Een nummer om volledig te skippen is het dan wel nog net niet, en voor sommigen kan Krule’s vocaal gewriemel wellicht de juiste snaar raken, maar toch komt het nummer niet aan de schenen van de hoogtepunten die elders op deze plaat te horen zijn.
Al is Cold Spring Fault Less Youth wel sowieso een plaat die met een nogal sterke dynamiek verloopt, met hoogtepunten verspreid doorheen de plaat, tussen steeds genietbaar maar niet altijd even opvallend materiaal. Na een ietwat weinig om het lijf hebbend “Blood And Form” komt zo bijvoorbeeld een uitstekend “Made To Stray”, een nummer dat al een tijdje buzz aan het maken is voor de plaat, met een intelligente mix van opruiende beats en melodieën met diepgang. Samen met een aanvankelijk licht bizar maar uiteindelijk wel lekker beukend “Slow” is het ook een van de weinige nummers hier die je op een alternatieve dansvloer zou kunnen loslaten.
Over het algemeen is deze tweedeling, ondanks de wat oneven kwaliteit, zonder twijfel een bevestiging van het kunnen van Mount Kimbie. Door geen doorslagje van hun succesvol debuut te maken, slagen ze er bovendien in om hun positie aan de top van het postdubstepwereldje moeiteloos te behouden. Een absolute klassieker zit hier dan wel nog net niet in, maar dat Campos en Maker er een in de vingers hebben is wel overduidelijk.
Mount Kimbie speelt op vrijdag 16 augustus op Pukkelpop en 17 november in de Botanique.
