Therapy? :: A Brief Crack Of Light

Global Music/DR2/Blast Records, 2012.

De promo van ‘A Brief Crack Of Light’ (een stukje van een
Nabokov-citaat trouwens) viel bij ons in de brievenbus op de dag
voor Kerstmis. Sinds die tijd al loop ik op wolkjes rond. In de
eerste plaats omdat het label ons niet vergeten was en heel die
duffe periode plots zin kreeg, maar uiteindelijk ook omdat talloze
luistersessies van ‘ABCOL’ mijn geloof in deze band steeds
overtuigender bevestigden.

Neem me niet kwalijk, maar ik citeer eventjes de laatste alinea
van mijn recensie van hun vorige album, ‘Crooked Timber‘:
In 2010 vieren we allicht een twintigjarig jubileum en hoe dat
zal gebeuren is nog afwachten. Na een druk en geslaagd 2009 is het
in ieder geval iets om naar uit te kijken. Deze band heeft nog lang
niet afgedaan en zal zolang ze bestaat meer positieve dan negatieve

We houden onze hautaine karaktertrekken zo veel mogelijk in
bedwang, maar dat was er dus boenk op. Het jubileumjaar
2010 was zeer geslaagd met de reeks ‘Troublegum‘-optredens
en het dubbele livealbum ‘We’re Here to the End’. Het nieuwe album
staat toch weer net zo bol als de lever van een Antwerpse schepen,
van verrassing en durf welteverstaan.

In grote lijnen bouwt Therapy? voort op de fundamenten van
‘Crooked Timber’: nadruk op ritme, wat psychedelica, zware gitaren,
luide bas. Twee dingen die maar zeer beperkt aanwezig zijn in de ‘A
Brief Crack Of Light ‘-sound zijn pop en punk, net wat de band ooit
groot maakte dus. Opvallend is dat de band hier vrijelijk
experimenteert met vocale effecten en een (beperkte) hoeveelheid
samples gebruikt.

Voor je de indruk krijgt dat Therapy? een elektronisch album
heeft afgeleverd: dat is dus niet zo. Integendeel, het album is
voorzien van een nogal fluïde rauwe sound die het basistrio van
drum(roffel)-bas(brom)-gitaar(riff) centraal zet, maar wel ruimte
laat voor experimentjes en spielerei. Dat genereert een
spanningsveld en de luisteraar surft onrustig op de veldlijnen.

Voor het eerst sinds ‘Infernal Love’ is de groep erin geslaagd
een album af te leveren zonder dipjes of vulsel. Er zit echt een
enorme vaart in; wanneer je tijdens het refreintje van ‘Get Your
Dead Hand Of My Shoulder’ – één van de weinige poppy
momenten – even naar adem hapt en een blik op je cd-speler display
werpt, dan staat daar al een 6 te blinken. Werp je een blik op je
hartslagmeter, dan blinkt daar waarschijnlijk een oranje
waarschuwingslampje.

Vooral ‘The Buzzing’, de hyperactieve en schizofrene vijfde
track, kan daar voor gezorgd hebben. Maar ook het pompende ‘Plague
Bell’ of de single ‘Living In The Shadow Of A terrible Thing’ zijn
zeer energiek. Het eerste Asjemenou-moment komt echter in
de vorm van het instrumentale ‘Marlow’, een uptempo
twang-pop-space-rock-boogie-nummer dat je gemakkelijk kan afdoen
als goedkope brol, maar stiekem toch voor de volle vier en een
halve minuut boeit.

Vroeg in de tweede helft van de cd horen we ‘Ghost Trio’, een
nummer dat middels contrasterende gitaren en een strak ritme een
beklemmende, trance opwekkende sfeer oproept. Op een plaat met tien
erg verschillende sterke nummers is het moeilijk om een favoriet te
kiezen, maar bij ‘Ghost Trio’ spitsen mijn oren zich telkens weer
alsof het de eerste keer is dat ik het hoor. Dit heeft de potentie
om niets minder dan een nieuw ‘Teethgrinder’ te worden. Dus
iedereen die de oude Therapy? terug wilt, quit your
whining,
dit nummer doet je stuiteren en dromen ineens.

Het is vergeeflijk ‘Stark Raving Sane’ te zien als vulsel.
Voorzien van weinig meer dan een spitante tekstflard en een mutante
gitaarriff komt het daarvoor in aanmerking, maar het wordt met
evenveel energie gebracht en is voorbij voor je de kans krijgt je
eerste opmerking te formuleren.

De grootste verrassing houden Andy, Michael en Neil voor
helemaal op het einde. ‘Ecclesiastes’ is dubstep met echte
instrumenten. ‘Exiles’ van de vorige plaat was al een stap in deze
richting, maar nu laat de band alle schroom varen en vertaalt ze
haar al eerder uitgesproken liefde voor dit genre in een
atmosferisch en beklijvend stukje luistermuziek. Andy Cairns’ stem
en gitaar zijn voorzien van druileffecten, en de galm op de drums
is even dromerig als grootsteeds. Pop- en rockexegeten hebben er
voorwaar een vette kluif aan, maar ik houd het erop dat je
‘Ecclesiastes’ gehoord moet hebben als zijnde het eerste dubstep
nummer dat niet integraal uit een laptop kwam.

Ik heb lang moeten broeden op woorden voor dit stukje. Van deze
Noord-Ieren aanvaard ik in principe alles, dus hoe leg je dan uit
dat ze zichzelf overstegen hebben zonder als een hysterische fan te
klinken? Ik weet het nog altijd niet, maar ik weet wel dat Therapy?
blijft evolueren en zoeken naar manieren om muziek maken
interessant te houden voor zichzelf.

Dat kan ontaarden, maar dat is alleszins hier niet het geval.
Therapy? streeft er altijd naar om het idee van een song niet te
verraden. Er blijven dus steeds makkelijk memoriseerbare
refreintjes en meezingbare riffs te horen, al moeten je oren dan
wel de verleiding van Mickael McKeegans bijzonder zwoele baslijnen
weten te weerstaan.

Therapy? zal weer een hoop mensen teleurstellen die graag de
melodieuze poppunkmetal van weleer willen horen, met teksten over
liefdesverdriet en jeugdige vervreemding. Mensen die graag
avontuurlijke en stevige muziek willen horen die je wel moet
herkauwen maar au fond nog steeds redelijk goed te verteren is,
mogen ‘A Brief Crack Of Light’ niet links laten liggen.

http://www.therapyquestionmark.co.uk/

9
Release:
2012.
Global Music/DR2/Blast Records

verwant

Therapy? :: 5 oktober 2023, Trix

Vroeger was de VRT een huis van vertrouwen, tegenwoordig...

Suikerrock geeft ook zijn zondagprogramma invulling met Tom Jones

Suikerrock werkt verder aan zijn programma en vult vandaag...

Suikerrock ziet het weer internationaler met White Lies, Therapy? en Sisters Of Mercy

Suikerrock ziet het weer internationaler en strikt voor zijn...

Suikerrock strikt ook Therapy?

Suikerrock voegt met een molenwiekende gitaaraanslag het Ierse Therapy? toe aan...

41 Nieuwe namen maken affiche Lokerse Feesten compleet

Hoezee hoezee, de affiche van de Lokerse Feesten is...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in