Napalm, 2012
Rough Trade Benelux
Vreemde eend in de bijt voor Napalm Records, deze The Kandidate.
Het label huisvest vooral een hoop pagan metalbands, hier en daar
een verloren doom of heavy metalproject, maar amper doodsmetaal.
Want ook al staat er thrash death metal op ons promo-exemplaar, het
gaat vooral om het tweede aangevuld met punk en hardcore-invloeden.
Waarschijnlijk was de belangrijkste reden om de band toch binnen te
halen het nieuw slagwapen van Jacob Bredahl. Vooral bekend als
ex-zanger van Hatesphere en Allhelluja en bij liefhebbers van de
zwaardere muzieksoort als de bekendste inwoner van Denemarken.
Maar stellen dat The Kandidate Bredahl’s nieuw uitgepoepte
muzikale kindje is, doet de andere drie bandmaten oneer aan. Deze
formatie bestond immers al voor het toetreden van zijn bekende
smoel onder de naam The Downward Candidate. Na de naamsverandering
en het buitenwippen van een dwarsliggende drummer, presenteert de
Deense band nu hun tweede release. Het grootste verschil met het
debuut ligt hem in het ruwere geluid van ‘Facing the Imminent
Prospect of Death’. En dat komt doordat de plaat in één ruk live
werd ingespeeld in de studio. Enkel de zangpartijen zijn achteraf
toegevoegd.
Om de back to basics aanpak nog sterker te benadrukken,
heeft Bredahl trouwens de mix en mastering zelf voor zijn
rekening genomen zonder gebruik te maken van de nieuwste
technologische ontwikkelingen. Opnieuw met uitzondering van de zang
waarvoor Tue Madsen een gaatje in zijn overvolle agenda wist te
persen. Tegelijkertijd inzingen en aan de knoppen draaien werkt nu
eenmaal moeilijk. Zeker omdat het vooral vrouwen zijn die er om
bekendstaan twee dingen tegelijk te kunnen en de brulboei een
toonbeeld is van tonnen testosteron.
Wij houden echt van het live-geluid, ook al is er uiteraard nog
genoeg geprutst om niet volledig het gevoel te krijgen dat je van
een concert zit te genieten. Enkel vreemd dat een opvallende
onzuiverheid door de mazen van het productienet is geglipt. Het
lijkt wel alsof een versleten versterker een vervelende
achtergrondruis heeft uitgebraakt gedurende het volledige proces.
Het kan natuurlijk ook aan het volume liggen dat dit plaatje
volgens ons verdient en onze hoofdtelefoon in protest doet
sputteren. Want de bruutheid van tekst en muziek vereist enige (de
aanbevolen grens overschrijdende) decibels om tot zijn recht te
komen.
Jammer genoeg blijft het plaatje ondanks de energieke intenties
bulken van de onderling inwisselbare nummers. Slecht hier en daar
duikt een vlot weg te luisteren passage op. Zoals in het korte
openingsnummer ‘Death’ dat meteen een sinistere toon zet of in
‘Beyond the Mind, Sleep You’ll Find’ dat een refrein herbergt met
een hoog death-‘n-roll gehalte. Iets wat de speekselproductie even
goed op gang brengt als een dodelijk aderverkalkende, maar o zo
smakelijke pizza of pak friet. Spijtig dat na die eerste happen de
eentonige smaak toeslaat. Verlossing komt er in ‘The Knives Pit’
dat zich bedient van een refrein waar je de rest van de dag niet
meer van afraakt. Het is meteen ook de afsluiter van een album dat
zeker geen boegeroep verdient, maar evenmin tot hysterische
toestanden zal leiden.
Een beetje zoals tijdens de tour van vorig jaar dus, waar ze
samen met Entombed het voorprogramma van Volbeat verzorgden. De
match met Entombed mag dan geslaagd zijn (omdat deze levende
legendes een duidelijke inspiratiebron geweest zijn), maar de
overgrote kern Volbeat-adepten kreeg het er noch warm noch koud
van. Zo is het ook bij ons. Mocht u ondertussen volledig de kluts
kwijt zijn: kopen indien u houdt van alles dat in de stijl van
Entombed doordendert, met leuke meezingpassages hier en daar. Niet
kopen indien u een uiterst aandachtige luisteraar bent die van de
eerste tot de laatste seconde meegesleept wil worden.
