Het enthousiasme over de reünie van Three Mile Pilot heeft minder te maken met de output van de band zelf, dan met wat in zijn kielzog plaatsvond. In de nadagen van de groep richtten de leden namelijk respectievelijk Pinback (Armistead Burwell Smith IV aka Zach Smith) en The Black Heart Procession (Pall Jenkins) op, waarmee ze hun originele band moeiteloos overschaduwden.
Ondanks een nieuw album en enkele Amerikaanse shows ziet het er niet naar uit dat de reünie van Three Mile Pilot meer dan een kortstondige opflakkering zal zijn. Niet alleen plant Pinback een nieuwe Amerikaanse tour, ook The Black Heart Procession heeft het ruime sop gekozen met onder meer een Europese tour die de aandacht op het nieuwe album Six vestigt. Na de eerste drie albums eenvoudigweg een cijfer als titel gegeven te hebben (1, 2 en Three) brak de groep niet alleen met de traditie maar ook met het geluid op Amore Del Tropico, een zwoel misdaadmysterie dat baadde in de neonoir gothic rock met een latin twist.
Het daaropvolgende vijfde album, The Spell, kondigde een voorzichtige terugkeer aan naar het oude geluid zonder de vernieuwing van Amore Del Tropica volledig te negeren. Het resultaat was de definitieve plaat van The Black Heart Procession. Een status die door zijn opvolger Six allesbehalve bedreigd wordt. Want hoewel de kenmerkende elementen opnieuw aanwezig zijn, is dit niet de plaat geworden die de voorgaande in de schaduw zal zetten, maar veeleer eentje die netjes in de rij aansluit en vooral de fans zal aanspreken.
Desalniettemin valt er behoorlijk wat lekkers te rapen op deze zesde plaat voor wie houdt van all things gloom and doom, zoals de vooruitgeschoven single "Witching Stone" uitvoerig aantoont. Ondanks zijn gotische nagalm ademt het nummer een vrolijkheid uit die uitstekend samengaat met de onderhuidse droefheid van de band. Het uptempo popnummer voor het bal der vampieren laat vermoeden dat The Black Heart Procession de kruissnelheid van The Spell weet aan te houden.
Een vermoeden dat aanvankelijk bevestigd wordt door de slepende wals "Wasteland", waar de baslijn dominant de richting bepaalt en de andere instrumenten (voornamelijk drums en harmonium) louter ter ondersteuning dienen. Pall Jenkins’ klaagzang zweeft boven, tussen en onder het nummer met een gelaten moedeloosheid die een jarenlang verblijf in het bezongen gebied verraadt. In datzelfde land weerklinkt een ander, holler lied. "Heaven And Hell" dankt zijn sixtiestoets aan het harmonium, en meet zichzelf de allure aan van een teenage horror flick die het in die jaren zo uitstekend deed in drive-ins.
Ook het rockende "Rats" (met een knipoog naar het latere werk van de Pixies) kan op goedkeurend meeknikken rekenen, maar mist de scherpte van de vorige albums. Een bedenking die eveneens geldt voor het duistere wiegeliedje "When You Finish Me". "Drugs", een pianoballad zoals alleen The Black Heart Procession die weet te maken (inktzwart), verraadt het duidelijkst waar het bij het gros van deze nummers verkeerd loopt (zie ook "Back To The Underground" en "Last Chance": een gebrek aan bezieling.
De band speelt te veel op automatische piloot, waardoor zelfs de kippenvelmomenten van "Liars Ink" en "Iri Sulu" niet verrassen. Bij een aantal songs loopt het jammer genoeg zelfs zichtbaarder fout. Zo kiest "All My Steps" voor een rammelende Kurt Weill-aanpak die een pak twijfels oproept, terwijl het met een springerige gitaar opgezadelde "Forget My Heart" nergens echt overtuigt. Net zo min kan het naar postpunk lonkende "Suicide" iets anders dan een lichte ergernis oproepen.
Dat een band met zes albums op zijn palmares niet elke keer een meesterwerk aflevert, mag niet verbazen. Stellen dat Six er geen is, kan met andere woorden nauwelijks als kritiek opgevat worden. The Black Heart Procession levert met Six vooralsnog een album af dat niet hoeft onder te doen voor het oudere werk, al legt het wel de duimen tegenover The Spell. Wie in het bijzonder de eerste albums in het hart gesloten heeft, zal ook deze plaat enthousiast onthalen, maar het onbetwistbare introductiekaartje is het niet geworden.
The Black Heart Procession speelt op 25 november in de 4 AD en op 29 november in de Botanique. Tijdens deze optredens kan de nieuwe plaat van Three Mile Pilot gekocht worden.
