Ignatz :: III

Wie met één been in de traditie staat en met het andere voluit een sprong naar het experimentele en onbekende waagt, maakt het zichzelf niet noodzakelijk gemakkelijk. De kans op falen is immens groot maar de beloning is dat ook, zelfs al vertaalt dat zich niet noodzakelijk naar een groot publiek.

In 2005 waagde Bram Devens onder de naam Ignatz een eerste maal zijn kans met "I". Bezeten door oude blues en country (de zogenaamde old time music) maar ook door Sonic Youth en meer avant gardisch-gerichte (vaak obscure) rockgroepen, bracht Devens een symbiose tussen beide tot stand, waarbij zijn blues verzoop in feedback en distortion zonder geforceerd over te komen. Het resultaat was niet minder dan een tijdloze en universele maar ook hoogst persoonlijke interpretatie van muziek uit het de eerste helft van de twintigste eeuw.

Op zijn tweede plaat, II, tastte hij die grenzen verder af maar voegde hij er ook een nieuwe interpretatie aan toe. De feedback werd minder prominent maar wel scherper, met een Devens die dieper in de eigen ziel groef om daar ruwe diamanten op te delven. II was en is een hardere en scherpere plaat dan I. Op III slaat hij een andere weg in door de pure blues prominenter in de nummers te laten doorklinken, terwijl de zeeën van feedback bedwongen worden door een pijn die zuiver en oprecht klinkt.

Een album lang tast Ignatz de eigen dieptes af waarbij hij de confrontatie met het zelf bezweert middels zijn kenmerkende spookblues. Nooit eerder klonk hij echter zo oprecht en introvert als in de persoonlijke dodenmars "Gone". Een trillende gitaarlijn vormt de basis waartegen een in zichzelf huilende gitaar en een stem van een levende dode zich tijdelijk kunnen manifesteren. De laatste schemering van een eenzaam menselijk leven heeft zijn geluid gevonden.

In de andere nummers is niet veel meer vreugde terug te vinden. "The Water", bijvoorbeeld, huilt en schreeuwt uit alle macht tegen de kolkende stroom in. In de zompige delta van een woeste rivier tracht een enkeling de strijd aan te gaan met een onverbiddelijke natuur. De heroïsche strijd van menselijke wil tegen blinde kracht snijdt door merg en been maar geeft geen uitsluitsel over wie ditmaal het loodje diende te leggen. De strijd vat bij elke beluistering opnieuw aan.

In de treurmars "Dead By Noon" is er geen twijfel mogelijk. Hier wordt niet een laatste zucht geslaakt noch koppig een verloren strijd gevoerd. Ditmaal is er alleen een terugblikken mogelijk op wat verloren is gegaan, en krijgt de nostalgische reflex de scherpte van een vers geslepen scheermes. Met een chirurgische precisie kerft ook "They Came And Went" dieper in het naakte vlees, alsof de verse wonden nog niet volstaan. Het gitaargeluid is messcherp, helder en genadeloos.

"The Trail" maakt voorzichtig komaf met zoveel (zelf)kwelling. Het duistere verhaal over een verdoemde klopjacht speelt zich in andere tijden en streken af. De anderwereldlijke natuur van het lied ontneemt het zijn reële dreiging. Het geluid is minder scherp en snijdend geworden. "Two Nights & A Day" klinkt na zoveel pijn en verdriet zelfs als een troostende schouder. Het nummer mompelt en strompelt maar is ook minzaam in zijn bedoelingen. Het wil niet met de ene hand wegnemen wat het met de andere gaf.

Ook het tijdloze, in bergen en dalen geschreven en tot leven gekomen "Gazing At The Fire" heeft geen kwaad in de zin. De song leeft bij gratie van kampvuren in onherbergzame gebieden waar het samenkomen van vreemden een daad van overleven is en niet een vals gevoel van gezelligheid wenst te creëren. Het korte "Eager, Eyed" vormt de blauwdruk van de plaat door het snijdende, ijle gitaargeluid en de stokoude bluesschema’s samen te ballen in een enkele uithaal.

Op III vormt elk nummer zijn verhaal dat door de luisteraar zelf ingevuld en aangebracht mag worden. Ignatz is het medium waarlangs spoken uit het verleden hun verhaal vertellen, verstoord door persoonlijk verdriet en door tijd en ruimte.Wie op een aftandse radio niet anders dan spooknummers uit een vervlogen eeuw ontvangen kan, zal vroeg of laat ook III te horen krijgen.

Ignatz treedt op 22 oktober in Croxhapox (Gent) en op 16 november in Cactus (Brugge) op.

http://www.ignatz.be
http://www.ignatz.be
(K-RAA-K)³

verwant

Ignatz & De Stervende Honden :: Saturday’s Den

Met Saturday's Den hebben Ignatz & De Stervende Honden...

Ignatz :: Can I Go Home Now?

Na drie titelloze albums opteerde de Brusselse bluesman Bram...

Ignatz + Nathan Bowles :: 27 december 2012, Audioplant

Jonge honden zitten vaak hun eigen staart achterna, maar...

Ignatz :: I Hate This City

Naast drie titelloze albums bracht Bram “Ignatz” Devens geregeld...

Ignatz :: Selected Songs From Cassettes 2005 -2009 lp

Terwijl profeten van de nieuwe technologie het albumgegeven doodverklaard...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in