Met zijn nieuwe plaat gaat Blitzen Trapper verder op de weg die het nu al vier platen bewandelt. Folkinvloeden dienen als startpunt voor een muzikale ontdekkingstocht die niet vies is van een kleine stijlbreuk links of rechts. Zou dit post-americana kunnen zijn?
Geen jaar geleden bracht Blitzen Trapper het even fascinerende als prachtige Wild Mountain Nation uit. De groep was, na twee verdomd moeilijk te vinden platen, door Sub Pop binnengehaald. Voor het label betekende het aantrekken van Blitzen Trapper een zoveelste toevoeging aan zijn indrukwekkende palmares; voor de band en fans springt vooral het voordeel van een degelijke distributie in het oog.
Net als op zijn voorganger wordt op Furr een bont allegaartje van stijlen en genres samengebracht tot een gestroomlijnd geheel dat, met zijn akoestische basis, de sfeer van The Band en bij uitbreiding de hele groep folkachtigen uit de sixties opnieuw tot leven wekt. Ook de hoes baadt in diezelfde atmosfeer: een kartonnetje in plaats van zo’n vreselijke jewel case en bovendien is er zelfs een heuse ouderwetse inner sleeve. En dan zijn er nog de illustraties: contrastrijke zwartwitfoto’s van het opnameproces en een kleurrijk natuurbeeld dat uit elke porie ’herfst’ ademt. Het enige dat niet in het plaatje past, is het heavy-metal-achtige logo van de band op de cover.
Misschien staat die stijlbreuk symbool voor de aanpak van Blitzen Trapper: zowat alles is mogelijk, zolang het te kneden valt naar de ziel van deze band. Er vallen immers invloeden te over te traceren op Furr, gaande van oude David Bowie in opener "Sleepy Time In The Western World" tot Eels in de murder ballad "Black River Killer".
Soms lijkt het zelfs of Blitzen Trapper probeert te achterhalen hoe ver het kan gaan qua experimenteren zonder zijn ziel te verliezen. Het fraaie "Fire + Fast Bullets" laat de meer uptempo kant van het zestal uit Portland horen, tot plots de muziek wazig wordt, alsof je met de wagen flirt met de grenzen van het bereik van een radiostation kilometers verderop. Het is een onnozel grapje van Blitzen Trapper, maar wel efficiënt. Het breekt immers het serieux van de plaat, zonder dat het na een week begint te irriteren, zoals destijds het geval was bij Songs For The Deaf, het verder perfecte meesterwerk van de Queens Of The Stone Age.
Blitzen Trapper-kernlid Eric Earley laat met deze plaat horen dat hij, voor zover dat nog nodig was, gegroeid is als songschrijver. Earley staat op dat vlak thans stevig in zijn schoenen en komt met "Not Your Lover" zelfs vervaarlijk dicht in de buurt van de Neil Young van After The Goldrush, zonder daarbij de Canadees platweg te imiteren. Dat is niet alleen onbegonnen werk, het zou alleen maar gênant zijn. Bovendien zou het Led Zeppelin-knipogen als "Love U" alleen maar in de weg zitten.
Blitzen Trapper klinkt misschien nog net iets te gruizig en wispelturig om een massapubliek aan te spreken, maar plaat na plaat laat de band horen dat het hem niet ontbreekt aan talent. Door de eigenzinnige aanpak ontloopt Blitzen Trapper bovendien het risico om als americana-band gelabeld te worden. De Amerikaanse folkinvloeden zijn er weliswaar — hoor die prachtige slidegitaar in "Stolen Shoes + A Rifle" — maar Blitzen Trapper is te wispelturig om het met één etiket te labelen. Dat ze nog veel onbetreden paden mogen ontdekken!