Sire Records, 2008
Hoewel ze er slechts achttien lentes jong uitzien en in de hoge
noten schril als spitsmuisjes uit de hoek kunnen komen, zijn Tegan
en Sara Quin ondertussen al 27 jaar oud en met ‘The Con’ aan hun
vijfde langspeler toe. Het gros van Vlaanderen kent de tweeling
nochtans pas enkele maanden, ongeveer even lang als ‘Back In Your
Head’ de radiostations onveilig maakt dus. Toegegeven, deze single
is een deuntje waar je meteen vrolijk van wordt en dus de
uitgelezen hitkans, maar toch kunnen we het moeilijk een geweldige
song noemen. Tot onze vreugde is er dan ook de vaststelling dat op
het eraan gekoppelde album heel wat beter materiaal te vinden
is.
Au fond maken de Quins poprocknummertjes waarvan er een pak meer
dan dertien in een dozijn te vinden zijn, maar als geen ander weten
ze op deze doordeweekse fundamenten toch iets te bouwen dat net dat
tikkeltje meer heeft. Eigenlijk is ‘The Con’ voer voor de
soundtrack van menige tienerserie, maar dan wel verdomd
aanstekelijk. Graag willen we dan ook wedden dat meer dan een
argwanend luisteraar al tegen het tweede refrein moeite moet doen
om niet mee te kwelen. Ook ‘Relief Next To Me’ begint behoorlijk
banaal, maar wint steeds meer kracht en contrasteert de brave
strofes met een steeds heftiger van zich afbijtend refrein dat
uitloopt in een geloofwaardiger versie van Avril-woede die
fulmineert “But I promise this, I won’t go my whole life
telling you I don’t need”. Deze track illustreert ook hoe het
spel tussen de twee stemmen – een troef die pas op deze plaat volop
uitgespeeld wordt – die elkaar her en daar in verschillende ritmes
en tonen herhalen, voor extra spanning zorgt. Deze ritmewissels
worden ook op instrumentaal vlak uitgespeeld en maken zo een track
als ‘Dark Come Soon’ interessant.
Dergelijke ingrepen alleen kunnen natuurlijk ook niet blijven
boeien, en dus leuken Tegan & Sara de boel op met genoeg
stilitische uitstapjes om ervoor te zorgen dat dit niet als een one
trick pony aanvoelt. De minisong ‘I Was Married’ zet de plaat op
zoete wijze in; ware het niet van hun korte coupes, je zou je
inbeelden dat de twee elkaars haren aan het vlechten zijn met deze
tune op de achtergrond. Het fantastische ‘Are You Ten Years Ago’
experimenteert met dance en mechanische vocals die hier en daar
schijnbaar bij een bepaalde zin blijven hangen, waardoor het voelt
alsof je mee rondtolt in de uitgedrukte gedachtengang. Toch is niet
elke uitstap even geslaagd: ‘Hop A Plane’ gaat te zwaar in de
richting van tienerpunk die verticaal te klasseren valt naast het
oeuvre van Sum 41.
Ondanks de variatie blijft deze plaat niet doorheen alle veertien
nummers boeien. Ook het stemmenwerk is niet altijd even koosjer: op
‘Nineteen’ klinken sommige noten veel te weinig verfijnd om nog
genietbaar te zijn. Toch laten Tegan & Sara binnen de
tienercollecties waar hun plaat waarschijnlijk het meest te vinden
zal zijn, de concurrentie ver achter zich. In tegenstelling tot de
horde prefabproducten werken zij duidelijk aan een eigen geluid dat
op een behoorlijke muzikale rijkdom kan teren. Ook de teksten
zullen heel herkenbaar zijn voor dit voornamelijk jongere publiek,
maar bewerkstelligen dit zonder al te banaal te worden. ‘Like O,
Like h’ reist bijvoorbeeld behoorlijk spitsvondig doorheen de
jeugdjaren van de zusjes en levert ook nog een boeiende song
op.
Hoewel dit gegeven niet uitgespeeld wordt in hun materiaal (wat hen
siert), wordt de hype in deze stiekem nog steeds seksueel
hypocriete tijden natuurlijk gevoed door de geaardheid van de
gezusters. Op deze plaat tonen ze echter geen nood te hebben aan
dergelijke ‘weetjes’ om zichzelf te verkopen. ‘The Con’ is een
schijf die voornamelijk met radiovriendelijke doch kwaliteitsvolle
rock volgestouwd is en waarvan de grijsgedraaide single voor de
verandering een van de mindere nummers in de tracklist is. Ideaal
om pubers in de omgeving muzikaal op het goede pad te sturen, maar
ook na de acné-jaren aangenaam luistervoer.
http://www.teganandsara.com
http://www.myspace.com/teganandsara
