Geen half werk voor The Germans. Een kleine eeuw na hun debuut-EP levert het Gents viertal een loeier van een langspeler af. Na het wekenlang grijsdraaien van het zinderende werkstuk Elf Shot Lame Witch vergeven we The Germans die lange wachttijd maar al te graag.
Het verhaal van The Germans is ondertussen bekend: halve finalist op de Rock Rally van 2004 en vervolgens getipt voor een finale- en podiumplaats in de editie van 2006, waar de groep echter gewipt werd in de voorrondes. Tussendoor verscheen met The Next Superstar echter een EP die duidelijk maakte dat dit Gents viertal het ook zonder wedstrijden kan stellen, zo’n impact maakte het schijfje alhier.
Bijna twee en een half jaar zijn ondertussen verstreken en ettelijke nagels werden in die periode meermaals afgebeten, maar aan dat ellendige wachten komt nu eindelijk een einde met de release van Elf Shot Lame Witch, een loeier van een debuutplaat waarmee het rock-‘n-rollgeluid van de EP van ettelijke extra lagen wordt voorzien. Dat heeft als consequentie dat Elf Shot Lame Witch een pak minder toegankelijker klinkt dan we van de groep tot nu toe gewoon waren, maar eens de plaat in je systeem doordrongen is, wil ze van geen wijken meer weten. Voor zulke situaties wordt met plezier het woord ‘dolletjes’ bovengehaald.
Die aanpassing van het groepsgeluid is vanaf de eerste noot van opener “Waiting For The Band” hoorbaar. Hoewel dat nummer, niet toevallig de single, nog behoorlijk catchy is, zijn de stoorzenders, die zo kenmerkend zijn voor het ganse album, reeds ruimschoots aanwezig. Ze voorzien de songs van weerhaakjes die ongenadig inhakken op de luisteraar en van Elf Shot Lame Witch een bij wijlen hallucinante trip maken.
Het beste voorbeeld van dat laatste is het zowaar het tien minuten durende “Dog”. Beginnend als een ogenschijnlijk onschuldige folksong evolueert het nummer tot een freaky, aan The Blair Witch Project verwante en met prog flirtende helse rit die je met de daver op het lijf achterlaat. Maar geen seconde verveelt onderweg, laat dat duidelijk zijn.
Hoewel de band zelf van The Next Superstar vindt dat het een gevarieerde plaat is en deze langspeler een evenwichtig tegengewicht moet bieden, is Elf Shot Lame Witch in onze ogen een heerlijk gevarieerd werkstuk waar een ingetogen brok emotie als “Bones” perfect gedijt naast een waanzinnige splinterbom als “Witch”, een nummer dat spanningopbouw met grote S als mission statement meekreeg.
En hoe klinkt dat, mocht die vraag intussen nog rijzen: als The Germans, quoi?. Wat dat betreft is er geen beter voorbeeld aan te halen dan “Carolife Daisy”: geflipte emoties en waanzinnige gitaren gaan hand in hand in een song die zowel hartverscheurend als meedogenloos meeslepend is. En dat effect is aanwezig op elk nummer op deze plaat. Geen geringe prestatie gezien de torenhoge kwaliteit van voornoemde nummers. Helemaal achteraan, als toegift zeg maar, zit bovendien een herwerkte versie van vroeger prijsbeest “Pornographic Blue”. De meest erotische aller kleuren vormt daarmee een herkenningspunt na een lange, bezwerende rit. En reken maar zeker dat het een rit is om meermals te ondernemen.
The Germans speelt op in Nijdrop (21 maart) en Petrol (31 mei).
