Na twee intrigerende 12”-platen brengt Creature With The Atom Brain een eerste volwaardige cd uit. Van snoeihard tot fascinerend experimenteel: het zit er allemaal in en het klinkt verdomd gepassioneerd.
Artiesten en hun zijprojecten, wordt het niet stilaan tijd dat iemand dáár eens een studie over publiceert? Het kluwen dat bands sinds begin jaren negentig onderling zijn beginnen te spinnen, is stilaan zo onontwarbaar geworden dat een encyclopedische kennis van de kleine lettertjes van cd-hoesjes vereist is om nog enigszins te kunnen volgen. Wat Creature With The Atom Brain betreft, zijn we zeker dat we te doen hebben met volk van SexMachines, Dead Stop, Evil Superstars, Golf, Millionaire, The Grooms, Vandal X, Nemo en gaan zo maar door. En dat alles met slechts vier leden!
Enkele jaren geleden kwamen deze vier heren, Dave Schroyen, Michiel Van Cleuvenbergen, Aldo Struyf en Jan Wygers, voor het eerst naar buiten met The Snake en vervolgens met Kill The Snake. Deze twee 12”-platen bezorgden Creature With The Atom Brain een soortement cultstatus waarop nu stevig voortgebouwd wordt met — ook op cd verkrijgbaar! — I Am The Golden Gate Bridge.
Dat album bouwt rustig verder op de noisy inslag die Creature op zijn twee Snake-platen al liet horen, maar dan met meer Millionaire-invloeden, zonder dat het evenwel een light-versie van die band wordt. Concreet resulteert dat in een bevreemdend en dolkomisch getiteld “The Psychedelic World Of The Creature With The Atom Brain” als intro en vervolgens een lap rechttoe rechtaan rock met “16 Inch Revolver”, waarop de groep naar voren komt als een gezelschap dat fijne stonerrock en een subtiele streep elektronica weet te waarderen. Wie zijn wij om hen tegen te houden dat recept een hele plaat op beproefde wijze in sterke songs om te zetten?
Bij momenten klinkt dat heel toegankelijk en lijkt de muziek te smeken om veel te snelle autoritten over verlaten snelwegen dwars door een woestijnlandschap, zoals in het headbangstimulerende “Mind Your Own God”. Soms is er meer moeite nodig om het wezen van de nummers te vatten. “Blackened Roses, Same Ol’ Doses” steunt en kreunt als een verroeste machine, maar klinkt messcherp én laat Creature in zo’n overgave horen dat het bijna beangstigend wordt. Ook het vervolg, “Park My Car Outside The Record Store”, grijpt je bij je nekvel en lijkt in amper twee minuten de hele inhoud van de platenwinkel in kwestie te willen verwerken. Een gewaagde missie, maar gezien het om een in het betere gitaarwerk gespecialiseerde zaak lijkt te gaan, is de missie zonder meer geslaagd.
Of wat te denken van het bezwerende, onderkoelde, maar zo zinderende “Broken Flowers Grow”, dat je meesleept naar het donkerste hoekje van de ziel van Creature With The Atom Brain? De climax komt er in de vorm van de tot song omgevormde riff “Crawl Like A Dog”, waarvoor Mark Lanegan his master voice ter beschikking stelde, en het daaropvolgende, afsluitende en alles een laatste keer uit de kast halende “I’m Gonna Roll”.
Daarmee komt veel te vroeg een einde aan de eerste conventionele plaat van Creature With The Atom Brain. Hoewel de Millionaire-link absoluut niet verstopt is, is het een plaat geworden die meer is dan wat tijdvulling tot die band weer in gang schiet. Het niveau ligt heel hoog en met een beetje geluk krijgen Millionaire-fans daardoor twee keer wat strafs achter de kiezen op enkele maanden tijd, want binnenkort brengt ook Tim Vanhamel een soloplaat uit. I Am The Golden Gate Bridge is alvast een eerste voltreffer die absoluut, in welke vorm dan ook, navolging verdient.
Creature With The Atom Brain stelt dit album op 19 oktober voor in Trix en is vervolgens in een concertzaal in uw buurt te zien.
