Wanneer je het hoesje van Mark & The Spies bekijkt, weet je niet goed of het nu een foute boysband of een blast from the past revivalgroep is. Het is nochtans het tweede, want ofschoon het viertal in lachwekkende outfits rondloopt, produceert Mark & The Spies een beatgeluid dat in de eerste plaats aan nostalgische garagegroepjes als The Firewalkers en Dee Rangers doet denken.
Mark & The Spies lijkt wel een beetje het Fence van de Lage Landen, want als er één positief punt bij de Nederlandse beatgroep meteen opvalt, is het wel zijn heerlijk ouderwetse muziek. The Beatles zijn nooit ver weg, al lijkt Mark & The Spies veeleer een hedendaagse versie van The Byrds. De originaliteit en creativiteit van The Beatles valt nu eenmaal moeilijk te evenaren.
Muzikaal is Mark & The Spies voor een debuterende groep echter helemaal in orde: in zijn muziek weergallen heerlijke Doors-achtige orgels en de vibe zit altijd goed. Dat heeft er waarschijnlijk veel mee te maken dat de groep geen kans onbenut laat om zijn geluid te verrijken. Van kleine koortjes tot handjeklap om het ritme nog meer kracht mee te geven en warme blazers in de finale van de plaat: Mark & The Spies beheerst zijn genre met vaste hand.
Dat Mark & The Spies in de val trapt om te veel nummers over liefdesverdriet te maken, is een minder sierlijk punt. Een liedje als "See Her Tonight (Money)" — waarin het viertal bezingt dat het geld nodig heeft om liefjes te bezoeken — is vanwege zijn lichte karakter uitnodigender om nog eens te beluisteren dan songs als "This Heart For Another", "Wait Forever" of "If I Really Bug You" waarbij je haast geneigd bent om met Mark en zijn spionnen mee te huilen.
Dat Mark & The Spies "See Her Tonight (Money)" voor het einde van het album heeft bewaard, laat overigens vermoeden dat de groep goed wist dat hij met iets bijzonders bezig was: bij het vocale werk denken wij spontaan aan The Beatles’ "Helter Skelter", terwijl Jelle Verhoekes saxofoon het nummer van lange, maar heerlijke intermezzo’s zonder zang voorziet. Een dergelijke aanpak werkt beter dan onnodig naar foute lyrics te zoeken. Een volledige plaat vol zulke nummers zou onze oogballen zelfs spontaan naar achter laten rollen.
Vanwege het niet-dagelijkse gebruik van het Engels is het voor een Belgische of Nederlandse groep natuurlijk niet altijd evident om op eenzelfde niveau als een Engelse of Amerikaanse groep teksten te debiteren, en misschien moeten wij Mark & The Spies daarom maar minder streng beoordelen. Van wat Mark & The Spies muzikaal brengt, kunnen veel kleine bands alleen maar dromen: het orgel klinkt altijd even warm, terwijl de groep perfect op elkaar is ingespeeld, wat in combinatie met de kostuums uit opa’s kast live waarschijnlijk voor heel wat entertainment kan zorgen. Niettemin hebben we de indruk dat de band tot nog betere prestaties in staat is, wat wij op een volgende plaat uiteraard heel graag bewezen zien.
