EMI
Ladies and gentlemen, introducing the hottest band in Antwerp:
Triggerfinger! Een voor éénmaal niet zo gekscherende Alex Agnew
schreeuwt ‘Faders up Live!’ op gang, waarna de beukende wall of
sound van ‘On My Knees’ op de voorgrond treedt. Triggerfinger
is al enige jaren de perfecte Belgische symbiose tussen hard en
melodieus en kan heel wat jaren van staat van dienst voorleggen.
Zanger/gitarist en trotse bezitter van twee imposante bakkebaarden
Ruben Block rockte voorheen bij vergane gloriën Angelico en Sin
Alley. Vriendelijke reus monsieur Paul kent het circuit als geen
ander en voorzag ook BJ Scott van een stevige bas. En last but
not least, Mario Goossens staat al enige jaren bekend als ‘s
lands beste ritmeverwekker.
‘Faders Up Live’ is Triggerfingers eerste liveplaat en bevestigt
hun imago van een bende rasechte podiumbeesten die met een brede
grijns op het gelaat scheurende riffs uit de boxen ranselen. Naast
straf materiaal uit het titelloze debuut, werden her en
der bekende en minder bekende meesterwerkjes van bij invloedrijke
kanjers geplukt en in een strak zittend Triggerfinger-jasje
gegoten.
Block en co. zijn na al die jaren -Triggerfinger blies reeds 10
kaarsjes uit – op geen foutje meer te betrappen. ‘Faders Up’, ‘Lil
Teaser’ en het andere lekkers van het debuut werden in een min of
meer vertrouwde versie gespeeld. Vreemde eend in de bijt is
‘Commotion ‘de CCR-klassieker die in een maar liefst 11(!) minuten
durende versie desondanks toch weet te boeien tot het einde.
De nieuwe nummers, covers eigenlijk, zijn dé beweegredenen, als u
die nog nodig heeft, voor de aanschaf van deze live-plaat. Nummers
die reeds jaren stof lagen te verzamelen kregen een
adrenaline-shot, en het resultaat is steeds fris en knap. Dylans
‘Father Of the Night’ bijvoorbeeld klinkt in de
Triggerfinger-uitvoering, met een stevige scheut gitaargeweld, als
een loodzware ZZ Top, baarden uitgezonderd. ‘Nothing Achieving’ bij
sommigen in het geheugen gegrift als een song van The Police,
springt mee op de trein en knipoogt nu vet naar Led Zeppelin. En
hoewel The Who recent nog met ‘Endless Wire’ een – niet echt
geslaagde – comebackplaat maakte, hield Triggerfinger het wijselijk
bij hun essentiëler werk; ‘Boris the Spider’ kreeg een rotvaart en
funky ondertoon mee. Afkoeling wordt het enthousiaste publiek
slechts gegund bij PJ Harveys ontroerende ode ‘Angelene’, waarmee
het trio op onbekend terrein een weergaloos slotakkoord breit aan
dit optreden in de Antwerpse Petrol.
Triggerfinger bestormt dezer dagen wederom de Belgische podia, en
dat zult u geweten hebben. De Queens uit ’t stad laten er namelijk
geen twijfel over bestaan: als ouwe rotten kunnen ze een stevig
potje rocken. Met ‘Faders Up Live!’ heeft de titelloze eerste er
dus een stevig uit de kluiten gewassen broertje bij. Laat de buren
dus maar klagen en kopen die handel. Wedden dat uw barbecue niet
meer stuk kan? Of hoe wijn beter wordt met de jaren.
