"Bleke sissy, and proud to be", dat moet zowat het motto zijn van de vijf nerds van Hot Chip. En toch maken ze van de fijnste dansmuziek die er dit jaar uitkwam. Ze hadden er uiteindelijk zelfs het DFA-productiesquad van James Murphy niet voor nodig, zo bleek.
"Bluegrass" vermeldt de MySpace-pagina van Hot Chip als genre. Waarna de invloeden worden opgesomd: van Robert Wyatt, Prince, New Order, Bob Dylan, Syd Barrett, Solomon Burke over Gang Gang Dance en John Cage tot William Shakespeare. Een mens hoort uiteindelijk een open geest te hebben, zelfs al vind je niet al die "invloeden" in The Warning terug. Dankzij labelbazen DFA mag het op hun nieuwste bij momenten wat steviger. En bluegrass, it ain’t.
Klonken ze op Coming On Strong uit 2004 nog redelijk mellow, dan wordt op The Warning het toerental ietwat opgetrokken. Hot Chip, versie 2006, beukt en stampt bij momenten als een olifant in een te kleine kooi. Zij het dan een stuk funkier, dat spreekt. En soulvol, want zanger Alexis Taylor beschikt over een koppel prachtige stembanden.
De nieuwe Hot Chip is er één voor thuis- én buitengebruik, zo blijkt na ampele beluisteringen. In de gezelligheid van de huiskamer zorgt een "(Just Like We) Breakdown" met zijn warme synths voor sfeervolle momenten, live dendert één en ander meer de dansvloer op. En soms valt het samen en wordt er ook tussen de zetels gedanst als in het bubbelende en bliepende "Tchaparian".
Melig en warm blijven twee eigenschappen die deze vijf nerds niet snel zullen afzweren. "And I Was A Boy From School" heeft de melancholie van een vergeelde sepiafoto, het verschrikkelijk gemoedelijke "Look After Me" doet Taylor croonen van "look after me and i will look after you", maar een beetje sillyness mag ook: "Hot Chip will break your legs" dreigt "The Warning" zeemzoet. We zijn niet onder de indruk.
Van het productiewerk door DFA waarvan vooraf sprake was, kwam niets in huis. Niettemin speelt Daft Punk op The Warning toch in da house. "Over And Over" rolt zoals alleen het Franse duo zijn dansmuziek kan doen rollen, snijdende gitaarlickjes rijten het nummer lekker aan stukken, "Arrest Yourself" smijt zichzelf rücksichtslos in het refrein als zou er geen morgen zijn.
The Warning is in één woord "nnnnnnnnnnice": smooth, soulvol, erg dansbaar en toch warm. Dat de plaat de perfectie niet bereikt is te wijten aan een paar mindere tracks naar het einde toe, maar veel maakt het tegen dan niet meer uit. Wij willen meer van deze groep.
