Elk genre heeft zijn klassiekers, songs en albums die binnen een genre allesbepalend zijn en een nieuwe mijlpaal vormen die in de canon ingeschreven wordt. Heel af en toe overstijgt een album zelfs het eigen genre en baart het zowaar een nieuwe muziekstijl. De artiest in kwestie krijgt dan een haast goddelijke status.
Het overkwam DJ Shadow (Josh Davis) toen hij na enkele opgemerkte e.p.’s in 1996 bij het grote publiek doorbrak met Endtroducing… en en passant ook het genre triphop "lanceerde" (de term werd voor het eerst gebruikt bij een recensie van zijn single "In-Flux" in 1994). Davis, een hiphopman in hart en nieren, bracht op het toonaangevende label Mo’ Wax zijn debuut uit, een album volledig opgebouwd uit samples. De geluidskunstenaar haalde de mosterd echter niet alleen bij de hiphop, maar incorporeerde ook elementen uit onder meer electro en rock in zijn klankentapijt.
Na het teleurstellende project U.N.K.L.E. (met Mo’ Wax labelbaas James Lavelle) ging Davis aandacht terug naar zijn crew Solesides met wie hij verschillende hiphopreleases in goede banen leidde. In 2002 kwam er eindelijk een nieuwe Shadow uit. The Private Press werd gewikt, gewogen, afgemeten en uiteindelijk goed bevonden. Een tweede Endtroducing… was het niet en gelukkig maar. Derderangsklonen en vierderangs-releases hadden de hele triphop-beweging in diskrediet gebracht, terwijl de groepen die het genre ongewild gecreëerd hadden al lang andere muzikale horizonten opgezocht hadden.
Davis laatste doortocht in België werd op gemengde gevoelens onthaald, maar wie vooralsnog hoopte dat Shadow na zijn uitstapje met "The Hyphy Movement" zou terugkeren naar zijn vertrouwde abstracte hiphop komt bedrogen uit. Het langverwachte The Outsider is immers een hiphopplaat pur sang, maar helaas ook nog eens een heel middelmatige. Davis nodigt een indrukwekkende schare gasten uit om zijn instrumentele tracks van raps te voorzien, maar waar dat bij compagnon DJ Krush op verschillende albums tot knappe tracks leidde, is het hier huilen met de pet op.
Niet alleen de rappers hebben een bedroevend hoog "middle of the road"-gehalte, ook Shadow zelf maakt zijn naam als producer allesbehalve waar. Op de zeventien tracks die The Outsider telt, is het aantal nummers dat toch nog de moeite loont op één hand te tellen. Sterktemakers "Triplicate/Something Happened That Day", "Erase You" en "What Have I Done" (dat vragen we ons eerlijk gezegd ook af) klinken vooral als afleggertjes van The Private Press en U.N.K.L.E.’s Psyence Fiction.
Volgens Davis was 1996 een zwak jaar voor hiphop ("Why Hip Hop Sucks in ’96"), maar heeft er zich tien jaar later een indrukwekkende inhaalbeweging voorgedaan. Hij heeft overschot van gelijk, grote namen als Outkast en The Roots hebben dit jaar prachtige platen uitgebracht, Stones Throw heeft naam gemaakt als label en uit de underground wist onder meer Scot Da Ros de aandacht te trekken. "Why Hip Hop rules in 2006" is de verdienste van velen, maar niet van DJ Shadow. En voor een monument is zoiets pijnlijk om vast te stellen.
